З жыцця Касцёла

– Што такое экзарцызм?
    – У Касцёле вылучаецца экзарцызм у простай форме, які, напрыклад, здзяйсняецца над абранымі асобамі ў перыяд катэхуменату, у абрадах хросту дзяцей, якія “будуць падвяргацца спакусам гэтага свету і павінны будуць змагацца супраць хітрасцей шатана”, а таксама ў кожнай малітве за вызваленне з-пад уплыву зла. Аднак існуе яшчэ т.зв. урачысты экзарцызм (вялікі экзарцызм), які належыць да сакраменталій Каталіцкага Касцёла.
    Урачысты экзарцызм (гр. exorkizein “выклінаць”), які мае на мэце “выгнанне злых духаў ці вызваленне з-пад іх дэманічнага ўплыву моцай духоўнай улады, якую Езус даручыў Касцёлу”, з’яўляецца просьбай ці патрабаваннем, якое належыць да сферы сакраменталій. Здзяйсняць такі экзарцызм можа святар-экзарцыст або кожны святар, які атрымаў выразны дазвол ад свайго ардынарыя. †

Мы сёння сабраліся ў імя Пана, каб падзякаваць за дар св. Максіміліяна Марыі Кольбэ, які ў нашым Гродне сталеў да святасці, які аддаў сваё жыццё, каб чалавек мог жыць. А быў гэтым чалавекам бацька сямейства, за якога св. Максіміліян дабравольна пайшоў у карцэр. Можна сказаць, што Гродна і гэтая зямля з’яўляюцца месцам святых і бласлаўлёных, якія аддалі сваё жыццё за святы Касцёл, за бліжняга, у абароне веры і крыжа як знака нашага збаўлення. Св. Максіміліян таксама з’яўляецца Заступнікам нашай дыяцэзіі, і мы верым, што ён заступаецца за нас перад абліччам Бога. Падчас кананізацыі 10 кастрычніка 1982 г. бл. Ян Павел II сказаў: “Айцец Максіміліян Кольбэ пацвердзіў сваім пакутніцтвам права Бога на жыццё нявіннага чалавека, даў сведчанне Хрысту і любові”. Бо апостал Ян піша: “З таго мы пазналі любоў, што Ён аддаў за нас сваё жыццё. І мы павінны аддаць жыццё за братоў” (1 Ян 3, 16). Няхай усіх нас ажыўляе дух святога Максіміліяна, які прагнуў здабыць цэлы свет для Хрыста праз Беззаганную, якую мы ўшаноўваем як Каралеву святога Ружанца і нашых сямей.

29 кастрычніка госцем нашай рэдакцыі быў кс. абп Тадэвуш Кандрусевіч. З нагоды Імянін, сустрэчы з моладдзю ў Пабрыгіцкім касцёле, а таксама з нагоды 70-ай гадавіны смерці св. Максіміліяна Кольбэ з кс. аб-пам Тадэвушам Кандрусевічам размаўляў кс. Павел Салабуда.

Ваша Эксцэленцыя, калі параўнаць Мінскую дыяцэзію 20 гадоў таму і сучасную метраполію, ці ёсць якія-небудзь відавочныя змены?
    Безумоўна, што змен вельмі шмат. Ёсць і колькасныя, і якасныя змены. Павялічылася колькасць вернікаў, узнікла больш парафій, аднак іх усё яшчэ замала. Трэба прыкласці яшчэ вельмі шмат сіл для фармацыі людзей. Хаця на працягу апошніх гадоў шмат ужо было зроблена, аднак трэба думаць пра новыя формы душпастырства, перш за ўсё, з удзелам моладзі, а таксама пра спецыялізаваныя душпастырствы. Гэта датычыцца розных груп людзей, напрыклад, Душпастырства хворых, моладзі, Душпастырства працаўнікоў СМІ. Над гэтым трэба яшчэ шмат працаваць і развіваць гэтыя справы. Магчыма, трохі лепш выглядае сітуацыя з працай з моладдзю, але трэба ісці далей у гэтым напрамку, бо ад таго, якой будзе моладзь, залежыць будучыня Касцёла і ўсяго грамадства. †

Сустрэча моладзі Гродзенскай дыяцэзіі з ксян-дзом арцыбіскупам Тадэвушам Кандрусевічам адбылася ў Гродне 29 кастрычніка. Сустрэча пачалася св. Імшой, якую ў Пабрыгіцкім касцёле цэлебраваў Мітрапаліт Тадэвуш Кандрусевіч.

“Дзякуй вам за запрашэнне на сустрэчу. Нягледзячы на тое, што жыццё біскупа як шчыльны каляндар і знайсці ў ім вольны час на сустрэчу цяжка, наш супольны святы Максіміліян Марыя Кольбэ пакіраваў так, каб мы маглі спаткацца: сёння на моладзевай сустрэчы, а заўтра – падчас урачыстай св. Імшы з нагоды 70-годдзя са дня пакутніцкай смерці святога Заступніка Гродзенскай дыяцэзіі”, – сказаў на пачатку св. Імшы Мітрапаліт.
    У сваёй гаміліі кс. абп Тадэвуш Кандрусевіч згадаў Дзесяць Божых запаведзей і тое, як мы іх рэалізуем у нашым штодзённым жыцці. Мы ўсе ведаем іх на памяць, але як мы ўспрымаем Божыя запаведзі: як абмежаванне нашай волі або як духоўныя арыенціры, кіруючыся якімі мы будзем імкнуцца да духоўных вяршыняў? †

1 лістапада - Урачыстасць Усіх Святых
    2 лістапада - Дзень успаміну памерлых

Успамін памерлых: па якой традыцыі?

“Для верных Тваіх, Пане, жыццё змяняецца, але не заканчваецца” (з літургіі Касцёла)

Для кожнага католіка першыя дні лістапада – гэта дні інтэнсіўнай малітоўнай еднасці з тымі, хто ўжо адышоў у вечнасць. Гэта дні асаблівага роздуму над словамі Апостальскага сімвала веры: “Веру […] у еднасць святых”. Праз гэтае хрысціянскае вызнанне Касцёл нагадвае нам аб існаванні цеснага духоўнага адзінства паміж вернікамі, якія знаходзяцца ў небе, чысцы і на зямлі. †