З жыцця Касцёла

Сусветны дзень хворага ўстанавіў Ян Павел II 13 мая 1992 года – у 75-ю гадавіну фацімскага аб’яўлення і ў 11-ю гадавіну замаху на жыццё Святога Айца. Дзень хворага штогод адзначаюць 11 лютага. Гэты дзень павінен нагадваць пра абавязковасць забеспячэння добрай апекі хворым, пра ўсведамленне каштоўнасці цярпення хворых у чалавечым і духоўным вымярэнні, а таксама пра важнасць валанцёрства. У гэты дзень у святынях можна атрымаць сакрамант намашчэння хворых.

Капліца свв. Космы і Дзям’яна пры Гродзенскай абласной бальніцы існуе два з паловай гады. З самага пачатку св. Імшы там адпраўляе кс. Аляксандр Пятровіч.

   – Капліца вельмі запатрабаваная, найперш, таму, што гэта месца, дзе чалавек сустракаецца з Богам. Бальніца – месца пакут і болю, а тут, у капліцы, нейкая аддушына для людзей. Тут чалавек можа знайсці сілу, каб вытрымліваць свае пакуты. Я бачу, як розныя людзі, трапляючы ў бальніцу, губляюць надзею. Гэта здараецца асабліва тады, калі хвароба невылечная. Таму капліца ў бальніцы – проста нешта незаменнае. †

З сястрой Стэлай з супольнасці сясцёр назарэтанак, якая за тыдзень абыходзіць большасць гродзенскіх бальніц, духоўна апекуючыся хворымі, я разлічвала на доўгую душэўную размову. Але аказалася, што нават паўгадзінная размова з сястрой стала бы проста крадзяжом яе каштоўнага часу ў працы з хворымі людзьмі. Давялося задаволіцца літаральна некалькімі пытаннямі ў перапынку паміж ранішняй св. Імшой і бальніцай. †

Асноўнае экуменічнае набажэнства нашай дыяцэзіі адбылося 24 студзеня ў гродзенскай катэдры. На супольным набажэнстве прысутнічалі прадстаўнікі рыма- і грэка-каталіцкага Касцёла, праваслаўнай і лютэранскай Цэркваў. Аб адзінстве хрысціян гродзенскія вернікі разам з усім светам маліліся на працягу тыдня: ад 18 да 25 студзеня.

Асноўнае экуменічнае набажэнства нашай дыяцэзіі адбылося 24 студзеня ў гродзенскай катэдры. На супольным набажэнстве прысутнічалі прадстаўнікі рыма- і грэка-каталіцкага Касцёла, праваслаўнай і лютэранскай Цэркваў. Аб адзінстве хрысціян гродзенскія вернікі разам з усім светам маліліся на працягу тыдня: ад 18 да 25 студзеня.
   Набажэнства распачалося ўрачыстай працэсіяй з крыжом, кадзілам і Евангеллем як сімвалам жывога сапраўднага Езуса Хрыста сярод вернікаў. †

Іўе з’яўляецца шматкультурным і шматнацыянальным горадам. Тут разам жывуць палякі, беларусы, рускія, татары і іншыя нацыянальнасці. Сярод іх ёсць вернікі каталіцкага, праваслаўнага веравызнання, а таксама прадстаўнікі ісламу і іншых рэлігій. Так сталася, што канцэрт калядак быў арганізаваны ў межах Тыдня малітвы за адзінства хрысціян. Як адзначылі арганізатары, гэты фестываль, які адбываецца ў такім асаблівым месцы, як Іўе, можа таксама спрычыніцца да адзінства хрысціян. Людзі розных культур і веравызнанняў у гэты дзень спявалі на хвалу Бога.
   Нядзеля 22 студзеня на­доўга застанецца ў памяці ўсіх вернікаў дэканата Іўе. У гэты дзень тут адбыўся IХ Фестываль калядак “Gloria in excelsis Deo”, арганізаваны кс. Янам Гавецкім і парафіянамі. У Іўе прыехалі прадстаўнікі ўсіх парафій дэканата. Спачатку фестываль арганізоўваўся толькі для жыхароў мястэчка і ваколіц, а сёлета гэта была ўжо другая дэканальная сустрэча дзяцей і моладзі, ахвотных падзяліцца сваім спевам калядак. У гэты нядзельны вечар на сцэне мясцовага Дома культуры можна было сустрэць удзельнікаў рознага ўзросту; салістаў, калектывы і гурты, якія прыехалі са сваімі катэхетамі, настаўнікамі музыкі, святарамі і манаскімі сёстрамі. †

“Вось кажу вам таямніцу: не усе мы памром, але ўсе будзем пераменены, адразу, імгненна, на гук апошняй трубы. Бо затрубіць, і паўстануць памерлыя незнішчальнымі, і мы будзем пераменены. Бо трэба, каб тое, што знішчальнае, прыадзелася ў незнішчальнасць, і смяротнае прыадзелася ў несмяротнасць. А калі ўжо гэтае знішчальнае прыадзенецца ў незнішчальнасць, і смяротнае гэтае прыадзенецца ў несмяротнасць, тады збудуцца напісаныя словы: «Паглынулася смерць перамогаю. Смерць, дзе твая перамога? Смерць, дзе тваё джала?». Джала смерці – грэх, а сіла граху – закон. Богу ж падзяка за тое, што даў нам перамогу праз Госпада нашага Езуса Хрыста. Дзеля таго, браты мае ўлюбёныя, будзьце стойкімі і непахіснымі, заўсёды рупліва занятыя справай Госпада, ведаючы, што праца ваша не будзе дарэмнай перад Госпадам”.
(1 Кар 15, 51-58) (экуменічны пераклад) †