Парафіі і святыні

Дэканат Вялікая Бераставіца

Упершыню ў пісьмовых крыніцах паселішча Свіслач згадваецца ў канцы XV – пачатку XVI ст. як Свіслач Ваўкавыская, вялікакняcкая маёмасць. З 1542 г. яна належала Заслаўскім, з пачатку XVII ст. – Крышпінам, з другой паловы XVIII ст. па 1831 г. – Тышкевічам.
    Касцёл у Свіслачы быў заснаваны прыватнай фундацыяй яшчэ ў 1550 г., але ў часы рэфармацыі ён дзейнічаў як кальвінісцкі збор. Святыня была вернута каталікам у 1630 г. Новы драўляны касцёл пад тытулам Найсвяцейшай Тройцы быў пабудаваны ў 1666 г. літоўскім падскарбіем Геранімам Крышпінам. У 1772 г. быў адноўлены тагачаснай уладальніцай маёнтка Тэрэзай Тышкевіч. У 1782 г. яго ізноў аднавіў і аздобіў Вінцэнт Тышкевіч (…1816), тагачасны ўладальнік Свіслачы. Драўляная святыня мела наступныя памеры: 41 локаць даўжыні і 20 локцяў шырыні (прыблізна 26 на 13 м). Двух’ярусная шатровая вежа пазначала ўваходны фасад. Высокі гонтавы дах над алтаром завяршала сігнатурка. Асобна стаяла двух’ярусная чацверыковая званіца з гадзіннікам. Касцёльны ўчастак быў абнесены штакетнай агароджай на цагляных слупках з такой жа ўваходнай брамай. †

Дэканат Вялікая Бераставіца

Яшчэ ў 1767 г., калі маёнтак Уснарж належаў Ганне Вашчынскай, тут была пабудавана капліца ад Індурскай парафіі. Пазнейшы драўляны касцёл у стылі ранняга класіцызму пад тытулам Узвышэння Святога Крыжа быў заснаваны ў 1795 г. як філія Індурскай парафіі. Святыню пабудавалі на ўзвышшы ў заходняй частцы вёскі, на могілках, побач з сядзібай паноў Хрусціцкіх. Фундатарамі касцёла былі маршалак гродзенскай шляхты Людвік Марцыян Панцэжыньскі і яго жонка Канстанцыя са Скірмунтаў, а таксама сем’і Сарокаў і Азажыцкіх. Да філіі былі далучаны вёскі, якія раней складалі паўднёвую частку парафіі Адэльск, а пасля Другой сусветнай вайны – частка вёсак і ваколіц парафіі Крынкі. У першай палове ХIХ ст. пры касцёле дзейнічала Ружанцовае брацтва. †

Дэканат Вялікая Бераставіца

Першы касцёл (драўляны) Найсвяцейшага Імя Марыі ў в. Вялікія Эйсманты быў уфундаваны ў 1659 г. Ганнай Эйсмант і яе сынам Якубам. У святыні было 9 алтароў. Галоўны – трох’ярусны: у першым ярусе знаходзіўся абраз Маці Божай Эйсмантаўскай у сярэбранай шаце (ужо ў сяр. XVII ст. абраз лічыўся цудадзейным, а касцёл меў статус Марыйнага санктуарыя), у другім ярусе - абраз НПМ Чанстахоўскай, у трэцім – абраз Імя Марыі. У левай частцы касцёла былі алтары: Пана Езуса, св. Антонія, св. Ануфрыя і двух’ярусны - Звеставання НПМ з абразом св. Адальбэрта ўверсе. У правай частцы стаялі алтары: св. Яна Непамука, св. Міхала Арханёла, св. Тадэвуша Апостала і двух’ярусны - св. Марыі Магдалены з абразом Маці Божай Заступніцы ўверсе. Касцёльная тэрыторыя была абнесена мураванай агароджай з брамамі сталярскай работы. Уваходную ад рынку браму вянчала статуя св. Яна Непамука, а браму з гасцінца на Бераставіцу - фігура Маці Божай з Дзіцяткам Езус. Паміж брамамі стаяла званіца на 6 слупах. †

Дэканат Гродна-Захад

Аўгустовак як гарадское прадмесце ўзнік у часы апошняга караля Рэчы Паспалітай – Станіслава Аўгуста Панятоўскага, калі літоўскі падскарбій Антоні Тызенгаўз пабудаваў на левым беразе Нёмана невялікі палац і назваў яго ў гонар караля «Аўгустовак». Сядзіба лічылася каралеўскай маёмасцю да 1797 г., калі расійскі імператар Павел I падараваў яе генералу графу Маўрыкію О'Браен дэ Лассі. †

Дэканат Гродна-Захад: г. Гродна (Паўднёвы)

Парафія Божай Міласэрнасці ў гарадскім мікрараёне Вішнявец была заснавана 5 снежня 1995 г. (дата рэгістрацыі), шляхам адлучэння часткі тэрыторыі ад парафіі францішканскага касцёла. Гэта самая вялікая парафія горада - больш за 50 тысяч вернікаў. Спачатку вернікі арандавалі пад правядзенне набажэнстваў розныя памяшканні. 12 ліпеня 1999 г. кс. арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч і кс. біскуп Аляксандр Кашкевіч асвяцілі крыж і месца пабудовы касцёла па вул. Кабяка, 14. 4 лістапада 1999 г. распачалося будаўніцтва, і ўжо ў 2000 г. фундамент святыні быў скончаны. Пакуль ішло будаўніцва, св. Імша адпраўлялася спачатку на складзе агародніны, потым – у ніжніх памяшканнях святыні. Дарэчы, зараз там знаходзяцца катэхетычныя класы.
    Парафіяй апекуюцца ксяндзы-сэрцане – ордэн Найсвяцейшага Сэрца Пана Езуса (SCJ). Вельмі шмат сіл і намаганняў у будаўніцтва святыні і аб'яднанне парафіяльнай супольнасці ўклалі ксяндзы Станіслаў Росек SCJ, Павел Кубік SCJ. 21 чэрвеня 2003 г. у сан святара быў пасвечаны першы сэрцанін у Беларусі – кс. Віктар Сівіцкі. У 2003 г. парафія налічвала ўжо больш за 7 тысяч вернікаў. †

Дэканат Гродна-Захад: г. Гродна (Паўднёвы)

У 1994 г. у гарадскім мікрараёне Паўднёвы была заснавана новая парафія. 26 ліпеня 1995 г. гродзенскі біскуп Аляксандр Кашкевіч асвяціў пляц пад будову і крыж (які і сёння стаіць перад касцёлам), і мясцовыя вернікі разам са сваім тагачасным пробашчам кс. Янам Раманчуком пачалі будаваць новы, велічны мураваны касцёл. У 1996 г. быў скончаны ніжні касцёл, і 31 кастрычніка ў ім адправілі першую святую Імшу, а 8 снежня ніжні касцёл асвяціў гродзенскі біскуп Аляксандр Кашкевіч. У 1997 годзе арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч асвяціў і заклаў у сцяну будучага касцёла памятную капсулу. Будаўніцтва было скончана ў 1999 г., і 11 мая 2000 года новапабудаваная святыня была ўрачыста кансэкравана арцыбіскупам Тадэвушам Кандрусевічам. На ўрачыстасці прысутнічалі: кс. біскуп Александр Кашкевіч, кс. біскуп Антоні Дзям’янка, кс. біскуп Эдвард Самсэль, кс. біскуп Тадэвуш Завістоўскі, каля 50 святароў. У галоўны алтар умуравалі рэліквіі св. Войцеха і св. Яна Саркандра. †