Дзіцячы куточак

Прывітанне, Маленькі Чытач! Напэўна, у апошні дзень навучальнага года Ты вярнуўся дамоў і падумаў: “Нарэшце канікулы! Куды б паехаць? Я ж заслужыў адпачынак!”. Мяркую, гэты час у кожнага з нас асацыіруецца з чымсьці пазітыўным, прыемным. Давайце паспрабуем уявіць, якая карціна адкрываецца вачам, калі думаем пра канікулы. Пляж і спакойнае мора з прыгожым захадам сонца, пальмы і тропікі, горныя вяршыні, горад з цікавай архітэктурай, які плануем наведаць... Што Ты будзеш рабіць у час адпачынку? Рыбачыць, плаваць у вадаёме, лазіць па гарах, даследаваць мясцовасць, загараць, чытаць, ездзіць на веласіпедзе? †

102 гады мінула, як Лета – час гарачы, лянівы. Жыццё ідзе больш павольна, нібы ў іншым вымярэнні. Мы адпачываем… І менавіта летам вельмі лёгка пакідаем Бога на заднім плане. Адчуваючы сябе свабоднымі і радаснымі, забываемся пра абавязкі добрага хрысціяніна. А Бог? Ён чакае.
    Св. Ян Боско, які жыў у Італіі ў XIX стагоддзі, апекаваўся беднымі хлопцамі. Калі набліжаўся час канікул, ён стараўся пераканаць сваіх маладых сяброў у тым, каб у вольны час “не крыўдзілі Бога і не шкодзілі сваёй душы”. “Калі бацька адпраўляе сваіх дзяцей далёка, – аднойчы сказаў св. Ян Боско, – то, нягледзячы на ўпэўненасць, што тыя паслухмяныя і ведаюць, як сябе паводзіць, усё роўна непакоіцца, каб яны не заблукалі, не трапілі ў непрыемную сітуацыю. Ён так іх любіць! Я і ёсць гэты бацька, а вы – мае дзеці, якія неўзабаве пакінуць свайго бацьку, выязджаючы на канікулы. І каб не здарылася штосьці дрэннае, хачу даць вам некалькі парад. Перш за ўсё, памятайце, што Бог бачыць вас заўсёды і ўсюды, таксама і ў моманты адпачынку і забавы. Каб не абразіць Пана, не адысці ад Яго, варта пазбягаць кантакту з дрэннымі людзьмі. Гэта тыя, хто ганіць, ліхасловіць пра рэлігію, мае нядобрыя намеры. Падчас канікул вы павінны знайсці час для нядзельнай і святочнай св. Імшы, для рэгулярнай споведзі і св. Камуніі, а таксама для штодзённай ранішняй і вячэрняй малітвы. Нягледзячы на вольны час, якога ў вас цяпер удосталь, мусіце змагацца з лянотай. Клапаціцеся аб тым, каб не згубіць ні хвіліны!”.
    Перад пачаткам канікул св. Ян Боско часта казаў: “Вам трэба чытаць і вучыцца, таму што маеце добрую магчымасць выправіць недахопы навучальнага года. Чытанне не толькі забаўляе, але больш за ўсё вучыць. Канікулы – гэта таксама час для таго, каб дапамагчы бацькам. Яны працуюць круглы год дзеля дабрабыту сям’і. Дапамагаючы ім у свой вольны час, можаце ўзнагародзіць іх за гэта... Я б рэкамендаваў вам яшчэ тысячу іншых рэчаў. Усё дзеля таго, каб перажылі канікулы добра. Аднак спынюся на адной парадзе, якая змяшчае ў сабе ўсё, аб чым хацеў бы Вас папрасіць. Не здзяйсняйце аніводнага граху! Бараніцеся яго, як атрутнай змяі. Калі вам гэта ўдасца, перажывеце добрыя канікулы, вярнецеся здаровымі і жыццярадаснымі, гатовымі распачаць наступны год навучання і працы. Пакідаю вам гэтыя словы, як бацька, які любіць сваіх дзяцей”.
    Дарагі Маленькі Чытач! Я таксама далучаюся да парад гэтага вялікага святога і напрыканцы замест задання хачу падзяліцца з Табой незвычайнымі 10-цю запаведзямі на канікулы. Можаш раздрукаваць іх на вялікім аркушы паперы, каб заўсёды былі перад вачамі.
    10 запаведзей на канікулы:
    1. Развітайся са сваімі бацькамі, але не з Богам.
    2. Не забудзься пра заплечнік, пакладзі ў яго малітоўнік і ружанец.
    3. Вазьмі добры абутак, каб падчас канікул прыйсці ў касцёл.
    4. Размаўляй не толькі з людзьмі, але з Богам – часта маліся.
    5. Рухайся па компасе і запаведзях, і не заблукаеш.
    6. Заўсёды май поўны страўнік і ніколі – пустое сэрца: прымай св. Камунію.
    7. Надзень цёмныя акуляры, але не закрывайся ад Бога.
    8. Не пакідай смецце на стаянках, тым больш у сваёй душы.
    9. Не кідай на шляху камяні, але ўсмешку.
    10. Пасля канікул запішыся на катэхезу, заплануй рэгулярныя сустрэчы з Панам Богам

   Памятай: Божых запаведзей і Касцёльных наказаў няма канікул!

Прывітанне, Маленькі Чытач! Перажываем цудоўны месяц май, які з’яўляецца месяцам, прысвечаным Марыі. Напэўна, многія з нас хацелі б ведаць, як на самой справе выглядае Маці Божая. Сёння можна ўбачыць разнастайныя Яе выявы, якія адрозніваюцца паміж сабой, але ў той жа час вельмі падобныя адна да адной. А некаторым нават пашчасціла ўбачыць Марыю на ўласныя вочы падчас аб’яўленняў. Аднымі з такіх шчасліўчыкаў з’яўляюцца дзеці з Фацімы.

102 гады мінула, як Маці Божая паказалася ў малавядомым тады яшчэ мястэчку ў Партугаліі тром маленькім пастушкам: Люцыі, Францішку і Жасінце. Францішак не сумняваўся ў тым, што бачыў Багародзіцу, але быў адзіным, хто не мог пачуць, што Яна кажа. Паводле слоў хлопчыка, Марыя прыйшла хутка, з усходу, і спынілася над дубам. Адышла ў бок кропкі ў небе, дзе ўзыходзіць сонца. Была апранута ў белую вопратку з залатым арнаментам і плашч, які пакрываў усю Яе постаць. Рукі трымала складзенымі, як быццам да малітвы, і мела ў іх ружанец з белых пацерак. “Я ніколі не бачыў нікога прыгажэй, чым Яна”, – з захапленнем казаў Францішак. †

Дзьмуў сцюдзёны паўночны вецер. З неба сыпаў дробны снег. Андрэй, студэнт аграрнага каледжа, сядзеў у цёплым пакойчыку інтэрната і са смакам уплятаў свежапрыгатаваны суп. А паабедаўшы, заўважыў, што з’еў апошнюю лусту хлеба. Вельмі не хацелася цягнуцца ў магазін, але ж без хлеба доўга не працягнеш!
    І сябар, з якім Андрэй жыве разам у пакоі, сёння з вёскі вернецца і, напэўна, прывязе ласункі. А як жа іх есці без хлеба? Андрэй жа дадому на выхадныя не паехаў, бо крыху прастудзіўся і вырашыў лепш адпачыць і адаспацца, а не ездзіць па такім холадзе. З вялікай неахвотай ён апрануўся і пайшоў на вуліцу.†

Прывітанне, Маленькі Чытач! Ты, напэўна, ужо неаднаразова чуў альбо асабіста ўдзельнічаў у набажэнстве Крыжовага шляху. Сёння я хачу Табе распавесці, адкуль паўстала такая традыцыя і да чаго яна нас заклікае.

Стацыі Крыжовага шляху – гэта моманты, што паказваюць апошнія гадзіны жыцця Хрыста на зямлі. Стацыі служаць напамінам аб прыніжэнні, якое Езус гатовы быў прыняць, адмаўляючыся ад сваіх боскіх прывілеяў, для таго, каб пракласці чалавецтву шлях да збаўлення праз ахвяру ўласнага жыцця. †

У Папяльцовую сераду святар пасыпае галовы вернікаў попелам і паўтарае словы: “Кайцеся і верце ў Евангелле” або “Памятай, ты – прах, і ў прах вернешся”. Гэта сімвалізуе пакаянне, з якім хрысціянін павінен пачаць пост. Попел мае быць з пальмовых галінак, асвечаных у Вербную нядзелю мінулага года. Галіны спальваюцца, а сабраны попел асвячаецца. Агонь, які спальвае галіны вербаў, сімвалізуе агонь кахання, які ператварае ўсё грэшнае ў попел. Пасля літургіі Папяльцовай серады вернікі выходзяць са святыні з крыжыкам з попелу на ілбе, як бы несучы яго ў свет. А цяпер прапаную Табе прачытаць цікавае апавяданне пра попел, якое я некалі пачула. †

Прывітанне, Маленькі Чытач!

У гэтым нумары прапаную Табе пазнаёміцца яшчэ з адным святым – каралевічам Казімірам. Напэўна, ты можаш спытацца, як каралевіч змог стаць святым? Мы прызвычаіліся, што нябеснай хвалы дасягаюць прастакі, якія аддаюць сваё жыццё на службу Богу і людзям. Але гэта сапраўды магчыма! Негледзячы на тое, што жыццё св. Казіміра было вельмі складаным, што ён мусіў прымаць мноства розных рашэнняў, абраў для сябе шлях святасці праз самакатаванне і пост. Кім жа быў гэты надзвычайны святы? Вось, што я даведалася пра яго з кнігі “Давяраючы Хрысту. Жыццяпіс некаторых святых”.†