Życie Kościoła

Seminarium, jak często się mówi, jest sercem diecezji, które wydaje młodą krew dla życia całego organizmu Kościoła. Jest jedyną uczelnią, wychowującą przyszłych pasterzy, dobrych pasterzy, aby troszczyli się o owczarnię Pana.
    O powołaniu, wychowaniu i życiu Wyższego Seminarium Duchownego w Grodnie opowiedział jego Dobry Pasterz ks. Rektor Józef Staniewski.

- Ksiądz Rektor pracuje w formacji od kilku lat, najpierw jako prefekt, obecnie jako rektor seminarium. Jak Ksiądz ocenia rolę rodziny na drodze do kapłaństwa? Na Białorusi coraz więcej jest rozbitych rodzin, gdzie matki samotnie wychowują swoje dzieci. Dlatego nie wiedzą one o roli ojca, co źle wpływa na obraz Boga oraz postrzeganie przełożonego. Jak temu zaradzić na drodze formacji?
    - Bardzo dobrze, że Ksiądz Redaktor rozpoczął od sedna sprawy, od rodziny, gdzie człowiek otrzymuje od Pana Boga dar życia i poznaje otaczający świat. Błogosławiony Jan Paweł II nazwał rodzinę pierwszym seminarium. Ponieważ tu człowiek poznaje prawdy wiary wyrażające się w codziennym pacierzu, we wspólnym uczestniczeniu w niedzielnej Mszy św., tu też w dalszej perspektywie dokonuje się budzenie i rozeznanie powołania. I chociaż sytuacja, w której znajduje się dziś rodzina życzyłaby wiele do naprawienia, Pan Bóg nie przestaje zadziwiać nas nowym powołaniem również i w takiej rodzinie. Stwierdzamy wtedy za bł. Janem Pawłem II, że to po prostu Dar i Tajemnica. †

We wczesnym dzieciństwie kształtują się podstawy ludzkiej osobowości. Jest to ten fundament, który wyznacza wytrwałość albo kruchość ścian, pokrycia, dachu całej ludzkiej osobowości. Jeśli człowiek ma gruntowny fundament, będzie mu łatwiej utrzymać się pod naciskiem życiowych niepowodzeń i pokus. Taki fundament mogą założyć troskliwi rodzice, darząc dziecko miłością, ucząc je wiary, dzieląc się z nim radością i miłosierdziem. Pomóc w umocnieniu tych wartości może Kościół poprzez należytą naukę i religijne wychowanie. Uświadamiając sobie, jak ważne jest nauczyć dziecko szczerej pobożności, już od dwóch lat Diecezja Grodzieńska organizuje Diecezjalny Dzień Dziecka. Głównym organizatorem jest ks. Jerzy Martinowicz, który wraz ze swoimi wspólnikami, przeważnie z parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Południowym, już od zimy pracuje nad tym, jak najlepiej zorganizować święto dla najmłodszych wiernych w pierwszy dzień lata. Ks. Jerzego poprosiliśmy podzielić się ciekawostkami organizacji Dnia Dziecka, jednak wszystkich tajemnic ks. Jerzy nie ujawnił. †

Miłosierdzie jest czymś więcej niż tylko przebaczeniem

– Dzięki św. Faustynie i bł. Janowi Pawłowi II słowo "miłosierdzie" utrwaliło się w naszym religijnym słowniku. Czym jest dla Księdza miłosierdzie?
    Dziękuję za to pytanie. Przyznam się, że nie od wczoraj szukam na nie odpowiedzi. Wyraz "miłosierdzie" kojarzy mi się z tekstem inspirowanej przez Biblię antyfony, często powtarzanej w liturgii Kościoła, mianowicie: "Panie, nakłoń ucha na słowa ust moich". Tak mówi dziecko, które po wybrykach i buncie nie wie, jak przeprosić rodzica i prosi nachylić głowę, aby wyszeptać słowa przeprosin na ucho. Sytuacja skądinąd znana nam wszystkim – właśnie taką postawę powinniśmy zajmować przy spowiedzi. Ale paradoksalnie chodzi tu nie tylko o przepraszanie i przebaczanie. Przebaczenie, w moim odczytaniu, mieści się w innym biblijnym słowie – "litość". Natomiast miłosierdzie jest czymś więcej. To relacja obustronna: tego, kto ma miłe serce i tego, kto takiego serca potrzebuje. Klasyką pod tym względem jest przypowieść z Łukaszowej Ewangelii, która mówi o istnieniu u marnotrawnego syna świadomości utraty własnej tożsamości bycia dzieckiem i przywróceniu utraconego stanu przez miłosiernego ojca. Ujmując personalistycznie, odbywa się swoista komplementacja, uzupełnienie osoby, która doświadczyła własnej niewystarczalności, niepełności, głębokiego egzystencjalnego braku przez Osobę, która jest pełnią wszystkiego, co dobre i święte. Wydaje się, iż właśnie w takim znaczeniu sakrament spowiedzi, który jest aktem miłosierdzia w najwyższym stopniu, jest nazywany sakramentem pojednania. †

W lidzkiej parafii Świętej Rodziny następują gorące dni. 28-30 kwietnia parafia będzie przyjmować Diecezjalne Dni Młodzieży. Takie spotkania odbywające się każdego roku stają się co raz bardziej popularne wśród młodych wiernych. Cieszy to, że chłopcy i dziewczyny poszukują siebie w życiu duchowym, poszukują odpowiedzi na swoje pytania wiary. Oprócz tego, Dni Młodzieży są wspaniałą okazją do zabawy ze swoimi rówieśnikami w ciepłej i przyjemnej atmosferze.
O tym, jak znaleźć równowagę między duchowością i rozrywką podczas takiego spotkania i co ciekawego odbędzie się w Lidzie opowiedział duszpasterz młodzieży akademickiej Grodna i główny organizator Dni Młodzieży ks. Antoni Gremza. †