Не бойцеся адказаць "Так"
кс. Алег Канановіч
27 красавіка 2012
|
Семінарыя, як часта гавораць, з’яўляецца сэрцам дыяцэзіі, якое дае маладую кроў для жыцця ўсяго арганізма Касцёла. Гэта адзіная навучальная ўстанова, якая выхоўвае будучых пастыраў – добрых пастыраў, каб яны клапаціліся аб аўчарні Пана.
Пра пакліканне, выхаванне і жыццё Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне расказаў яе Добры Пастыр кс. рэктар Юзаф Станеўскі.
Пра пакліканне, выхаванне і жыццё Вышэйшай духоўнай семінарыі ў Гродне расказаў яе Добры Пастыр кс. рэктар Юзаф Станеўскі.
- Ксёндз рэктар, Вы працуеце ў фармацыі ўжо на працягу некалькіх гадоў, спачатку як прэфект, цяпер як рэктар семінарыі. Як Вы ацэньваеце ролю сям’і на шляху да святарства? У Беларусі ўсё больш разбітых сямей, дзе маці адныя выхоўваюць сваіх дзяцей. Таму дзеці не ведаюць пра ролю бацькі, што дрэнна ўплывае на вобраз Бога і ўспрыманне кіраўніка. Як з гэтым справіцца на шляху фармацыі?
- Вельмі добра, ксёндз рэдактар, што Вы распачалі з сутнасці справы, з сям’і, дзе чалавек атрымлівае ад Пана Бога дар жыцця і пазнае навакольны свет. Бласлаўлёны Ян Павел II назваў сям’ю першай семінарыяй. Таму што тут чалавек пазнае праўды веры, якія выражаюцца ў штодзённай малітве, у супольным удзеле ў нядзельнай св. Імшы, таксама тут у далейшай перспектыве адбываецца абуджэнне і распазнаванне паклікання. І хаця ў сітуацыі, у якой сёння знаходзіцца сям’я, трэба было б шмат чаго паправіць, Бог не перастае здзіўляць нас новымі пакліканнямі таксама і ў такіх сем’ях. Так мы ўслед за бл. Янам Паўлам II сцвярджаем, што гэта проста Дар і Таямніца. Таму пакліканне сына становіцца для сям’і заклікам да рэвізіі свайго ранейшага жыцця. †
- Вельмі добра, ксёндз рэдактар, што Вы распачалі з сутнасці справы, з сям’і, дзе чалавек атрымлівае ад Пана Бога дар жыцця і пазнае навакольны свет. Бласлаўлёны Ян Павел II назваў сям’ю першай семінарыяй. Таму што тут чалавек пазнае праўды веры, якія выражаюцца ў штодзённай малітве, у супольным удзеле ў нядзельнай св. Імшы, таксама тут у далейшай перспектыве адбываецца абуджэнне і распазнаванне паклікання. І хаця ў сітуацыі, у якой сёння знаходзіцца сям’я, трэба было б шмат чаго паправіць, Бог не перастае здзіўляць нас новымі пакліканнямі таксама і ў такіх сем’ях. Так мы ўслед за бл. Янам Паўлам II сцвярджаем, што гэта проста Дар і Таямніца. Таму пакліканне сына становіцца для сям’і заклікам да рэвізіі свайго ранейшага жыцця. †