22 października – liturgiczne wspomnienie św. Jana Pawła II

W 2012 roku biskup grodzieński Aleksander Kaszkiewicz – „kierując się dobrem duchowym wiernych oraz rozwojem Kościoła Chrystusowego w diecezji grodzieńskiej” – wydał dekret o założeniu nowej parafii w Smorgoniach. Otrzymała ona tytuł Jana Pawła II. W ten sposób Kościół grodzieński postanowił wyrazić wdzięczność Bogu za słynnego Polaka, który jest czczony i kochany na tych terytoriach. Rok wcześniej Kościół ogłosił papieża Słowianina błogosławionym. Parafia Jana Pawła II jest pierwszą na Białorusi noszącą takie wezwanie.
    W 2013 roku dosłownie w ciągu 8 miesięcy została pobudowana kaplica. W 2014 roku poświęcono fundament pod budowę kościoła. Uroczyste wydarzenie odbyło się w pierwsze wspomnienie liturgiczne już oficjalnie głoszonego przez Kościół św. Jana Pawła II.

Empatyczni i inicjatywni parafianie
    Dziś kaplica codziennie jest wypełniona wiernymi. W niedziele w świątyni są odprawiane cztery Msze św., a w dni powszednie – dwie.†

Od czerwca bieżącego roku w parafii posługuje nowy proboszcz – ks. Eugeniusz Uczkuronis. Po przyjrzeniu się pobożności miejscowych wiernych kapłan stwierdza „głęboką tradycję, którą ludzie zdołali zachować, a którą nadal przekazują kolejnym pokoleniom”. Miłe wrażenie na duszpasterzu wywiera też empatia i inicjatywność parafian. „Wielu przychodzi do zakrystii z pytaniem: «Co mogę zrobić dla swej parafii?» – opowiada ks. Eugeniusz. – Ludzie z zapałem przedstawiają własne pomysły, propozycje. Ktoś ma czas wolny, ponieważ jest na emeryturze, ktoś posiada pewne umiejętności: gra na instrumencie muzycznym, pracuje jako budowniczy...”. Kapłan pragnie, by wszyscy parafianie uświadamiali sobie odpowiedzialność za zadanie Boże, które zostało im powierzone, by podążać jeden za drugim i wzrastać w chęci wnoszenia swego wkładu w budowanie parafii.
    Oczywiście, nie można ominąć najróżniejszych komplikacji. „Jednak często wspominamy o patronie naszej parafii św. Janie Pawle II, który również napotykał trudności – zaznacza ks. Eugeniusz. – Okres jego pontyfikatu był czasem ateizmu, w którym społeczeństwo przeżywało duchowy upadek. Ale właśnie dzięki Janowi Pawłowi II życie duchowe na całym świecie wspięło się na nowy poziom. Trzeba rozumieć, że trudności – jakiekolwiek – wzmacniają. Godnie je pokonując, uczymy się rzeczywiście ufać Bogu i stajemy bliżej doskonałości”.
   
    Drogą słynnego świętego
    Ks. Eugeniusz wyraża pewność, że głos ludu nieraz jest decydujący w zakresie tego, jak powinna się rozwijać parafia. Po rozmowie z wiernymi o tym, czego potrzebują do wzrostu duchowego, okazało się, że należy organizować wpólnoty parafialne ze względu na zainteresowania przyszłych uczestników. W ten sposób powstały grupy biblijne do rozważania Pisma Świętego, grupa katechetyczna dla dorosłych do studiowania Katechizmu. „Wielkim bogactwem duchowym dla parafii są Kółka Różańcowe, ruch apostolski «Margaretka» – podkreśla kapłan. – Planujemy wznowić rozumienie wiary poprzez neokatechumenat, rozwijać ruch eucharystyczny.
    Ze względu na kryzys rodziny trzeba też należytą uwagę poświęcić duszpasterstwu rodzin, katechizacji dzieci i młodzieży. Św. Jan Paweł II bardzo się troszczył o wychowanie młodego pokolenia, w swoim czasie zapoczątkował Światowe Dni Młodzieży. Chciałbym uświadomić młodym ludziom apel papieża do bycia odważnymi świadkami wiary nie tylko w świątyni, lecz także poza jej murami, w swoim codziennym otoczeniu”.
    W kazaniach do wiernych ks. Eugeniusz niestrudzenie dąży do odkrywania sensu orędzi św. Jana Pawła II, zadając wiernym w ten sposób prawidłowy kierunek życiowy. Kapłan ufa, że święty wspiera ich w tej ziemskiej pielgrzymce.
   
    Wierzyć i budować – nie odwrotnie
    Od chwili, gdy został założony fundament kościoła, budownictwo się zatrzymało. Jak zaznacza proboszcz parafii, powinno się wznowić w kwietniu 2019 roku. I każdy człowiek dobrej woli może w tym pomóc (numer konta dla przekazania ofiar jest podany na początku artykułu). Obecnie są rozwiązywane sprawy prawne. Istnieje już makieta przyszłej świątyni.
    Ponieważ budowanie kościołów w naszych czasach nie jest aż tak częste, tylko niektórzy kapłani spotykają się z tym niełatwym zadaniem, i do tego, spotykają się po raz pierwszy w życiu. Za Pismem Świętym ks. Eugeniusz twierdzi jednak: „Wszystko mogę w tym, który mnie umacnia” (Flp 4, 13). Oprócz tego, ci nieliczni kapłani-budowniczy okazują sobie nawzajem ogromne wsparcie: dzielą się doświadczeniem, zaczynając od załatwiania dokumentów do wyboru jakości cegły.
    „Kościół to znak naszej wiary – mówi ks. Eugeniusz. – Nie możemy powiedzieć, że najpierw zbudujemy świątynię, a potem będziemy budowali wiarę. Podobnie jak kościół składa się z cegieł, tak też wiara – z żywych cegieł, bo z ludzkich serc. Moim zdaniem, trzeba więc przede wszystkim dbać o duszpasterstwo wiernych, od którego zależy moc wiary, i dopiero równolegle przykładać starań, by budować dom Boży. Kościół jest tylko skutkiem, który w sposób zewnętrzny pokazuje naszą wiarę”.