W życiu każdego człowieka mają miejsce spotkania, za którymi tęskni. Spotkania zwykłe, codzienne, a także te niedzielne i świąteczne. Spotkania udane i te niespełnione, kiedy stawia się na stole dwie fi liżanki, ale jedna pozostaje pusta. Potrzebujemy ich, by dzielić się radością, by nie być samymi w smutkach..
    W Adwencie – okresie rozpoczynającym nowy rok liturgiczny w Kościele – przygotowujemy się do spotkania z Tym, który został zapowiedziany.
    Kiedy przyjdzie, wszystko dotrze do końca swej drogi, ponieważ właśnie w Chrystusie staliśmy się „rodzajem wybranym [...] narodem świętym, ludem nabytym” (1 P 2, 9).
    Pan Jezus chce wejść do życia człowieka, by wszystko w nim odnowić. Usunąć z serc niepotrzebne lęki i niepokoje, ożywić je nadzieją. Tylko Chrystus, przyjęty jako dar od Ojca, może zmienić ludzkie życie, uczynić je piękniejszym i nadać prawdziwy sens. †

    Spotkanie z nami jest wielkim pragnieniem Stwórcy. Zanim jednak nastąpi, powinniśmy się do niego odpowiednio przygotować. Przede wszystkim otworzyć swoją duszę na Boga. Zatęsknić, szczerze i prawdziwie, za doświadczeniem Miłości, która nie wymaga, nie szantażuje, nie nakazuje, a jest dawana bezwarunkowo; przed którą nie trzeba udawać, wkładać maski, odgrywać niepasujące lub wygodne role.

   W Adwencie powinno się zatęsknić za Panem, który jest i ciągle przychodzi, ponieważ jest Bogiem nowego życia, a nie tylko historii, która się już dokonała. Tylko mocne pragnienie spotkania się z Wszechmocnym, nawiązania z Nim osobistego dialogu miłości, zdoła obronić ludzi wierzących przed pokusą szarości życia, płynnością wartości i obojętnością.
   
   Drodzy Czytelnicy!
    Oczekując na dzień dokonania się zamierzonej pełni, na powtórne przyjście Tego, który w tajemnicy swego pochodzenia jest źródłem, prawzorem i celem wszystkiego, co istnieje (por. Kol 1, 15-20), zapytajmy się o tęsknotę za Bogiem: czy jeste- śmy zadowoleni, czy jesteśmy szczęśliwi, czy każdego dnia czujemy chęć iść dalej do przodu?