Na 100-lecie objawień Matki Bożej w Fatimie

Anioł w Fatimie skierował do trojga pastuszków następujący nakaz: „Módlcie się dużo! Serca Jezusa i Maryi chcą przez was okazać światu wiele miłosierdzia”. Doniosłe słowa, które padły z jego ust, podkreślały jedność dwóch kochających się Serc Matki i Syna.

Przed objawieniami Matki Bożej w Fatimie kult Najświętszego Serca Pana Jezusa był już szeroko znany, zbyt mało natomiast było czczone Niepokalane Serce Maryi. Przez orędzie fatimskie Pan Jezus nakazał rozwijać nabożeństwo do Najświętszej Matki, a Maryja potwierdziła, jak jest to dla Niej ważne.

Niezmiernie wymowne w tym względzie było przyjście Bożego posłańca, które dziewczyna opisała w następujący sposób: „Przeszliśmy z Pregueiry. Tam odmówiliśmy najpierw Różaniec i modlitwę, której nas nauczył Anioł w czasie swego pierwszego zjawienia. I wtedy ukazał się nam po raz trzeci. Trzymał w ręce kielich, nad którym unosiła się święta Hostia, z której spływały krople Krwi do niego. Nagle kielich z Hostią zawisł w powietrzu, a Anioł uklęknął na ziemi i powtórzył trzy razy modlitwę: «Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu, Duchu Święty, uwielbiam Cię ze czcią najgłębszą. Ofiaruję Ci przenajdroższe Ciało, Krew, Duszę i Bóstwo Pana naszego Jezusa Chrystusa, obecnego na szystkich ołtarzach świata, na przebłaganie za zniewagi, świętokradztwa i zaniedbania, które Go obrażają. Przez niezmierzone zasługi Jego Najświętszego Serca i Niepokalanego Serca Maryi proszę Was o nawrócenie biednych grzeszników». Następnie podniósł się z klęczek i podał mi Hostię, a zawartość kielicha – Hiacyncie i Franciszkowi, mówiąc: «Przyjmijcie Ciało i Krew Jezusa Chrystusa, okropnie znieważanego przez niewdzięcznych ludzi. Wynagrodźcie ich grzechy i pocieszajcie waszego Boga!»”.

W fatimskich wydarzeniach możemy dostrzec kontynuację poprzednich objawień św. Małgorzacie Marii Alacoque – francuskiej zakonnicy, która stała się założycielką kultu do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Chrystus skierował do niej następujące słowa: „Moje Boskie Serce pała tak wielką miłością ku ludziom, a zwłaszcza ku tobie, że nie może już powstrzymać w sobie płomieni tej gorącej miłości. Musi je rozlać za twoim pośrednictwem i ukazać ludziom, by ich ubogacić drogocennymi skarbami, które ci odsłaniam, a które zawierają łaski uświęcające i zbawienne, konieczne, aby ich wydobyć z przepaści zatracenia”. Zakonnica zobaczyła Serce Jezusa „jakby na tronie całkowicie z płomieni ognia, jaśniejące bardziej niż słońce, z raną i otoczone cierniową koroną z krzyżem na szczycie”. Zbawiciel powiedział, że objawia Je wraz ze wszystkimi skarbami Bożej miłości, pełne łask, miłosierdzia i zbawienia po to, aby ludzie Go bardziej miłowali. W tych słowach została zawarta niepojęta i bezgraniczna miłość Chrystusa do ludzi.