Папа Францішак
    Адысці ад зла, навучыцца рабіць дабро і дазволіць Пану весці сябе наперад – вось шлях велікапоснага навяртання. Кожны штодзённа робіць нешта кепскае, і нават самы святы грашыць 7 разоў на дзень. Праблема ў тым, каб не прызвычайвацца жыць падобным чынам і пастаянна адмаўляцца ад таго, што атручвае душу. Варта штодня вучыцца рабіць нешта, каб стаць лепшым, чым дзень таму. Адыходзіць ад зла і навучыцца рабіць дабро: вось правіла навяртання. Навярнуцца – не значыць прыйсці да феі, якая пераменіць з дапамогай чарадзейнай палачкі. Не! Гэта шлях. Вернікам неабходны адвага, каб адысці ад зла, і пакора, каб навучыцца рабіць дабро. Яно ж абавязкова павінна выяўляцца ў канкрэтных учынках, а не толькі заставацца на словах. Езус заўсёды спадарожнічае чалавеку на шляху навяртання, і нават калі “грахі будуць, як чырвань, збялеюць як снег” (Іс 1, 18). Адзінае, аб чым Бог просіць, – гэта пакора, бо “той, хто ўзвышае сябе, прыніжаны будзе, а той, хто прыніжае сябе, будзе ўзвышаны” (Мц 23, 12).
        
Фрагмент гаміліі, прамоўленай падчас ранішняй Эўхарыстыі ў Ватыкане, 14.03.2017 †

---

   Канферэнцыя Каталіцкіх Біскупаў Беларусі
      Людзі пастаянна знаходзяцца ў пошуках рэалізацыі сваіх пажаданняў, задавальнення патрэб. Аднак дасягаючы пастаўленай мэты чалавек часта адчувае асалоду толькі на працягу адносна кароткага моманту. І так адбываецца праз усё жыццё, як быццам людское існаванне зводзіцца толькі да пагоні за задавальненнем эгаістычных жаданняў. З-за гэтага ў выніку ўзнікае стомленасць і яшчэ большая незадаволенасць тым, што чалавек мае. Той, хто не выходзіць з цеснага кола выключна матэрыяльных інтарэсаў і клопатаў, паступова губляе сапраўдны сэнс свайго існавання на зямлі і расчароўваецца ў жыцці, часам нават у росквіце сіл і магчымасцей. Абудзіцеся, Браты і Сёстры, пазбаўцеся дэматывуючай дзейнасці д’ябла і ўзгадайце словы прарока Ісаі: “Не бойся, бо Я з табою; не бянтэжся, бо Я – Бог твой; Я ўмацую цябе і дапамагу табе, і падтрымаю цябе правіцаю праўды Маёй” (Іс 41, 10). Гэта першы крок да ўсведамлення чагосьці большага, чым проста механічнае існаванне ў бессэнсоўнасці. Вера заклікае нас да больш шырокага выкарыстання ўласных магчымасцей і пажаданняў. Заклікае да любові ў служэнні, бо менавіта зразуменне служэння і яго выкананне, асабліва ў сучасным свеце, дае магчымасць выйсці з пачуцця дэпрэсіі і страты сэнсу жыцця.

Фрагмент Пастырскага ліста ККББ на III Нядзелю Вялікага посту (нядзеля “Карытас”)