Dekanat RADUŃ

Kościół pod wezwaniem św. Jerzego został założony tu w 1666 r. na fundusz Kazimierza Franckiewicza, ówczesnego właściciela Ossowa, i jego żony Aleksandry. Nowa drewniania świątynia została zbudowana w 1732 roku na środki księcia Jerzego Radziwiłła.
    Najpierw – prawdopodobnie – kościół miał dwie wieże, ale w XIX w. zostały one rozebrane. Pod koniec wieku kościół przedstawiał sobą prostokątną w podstawie świątynię z pięciościenną apsydą, krytą dwuspadowym dachem gontowym czterospadowym nad prezbiterium. Główna fasada była zakończona trójkątnym frontonem pod dużym koronkowym krzyżem, w niszy frontona została ustalowana figura św. Jerzego. Po prawej stronie kościoła osobno stała dwupiętrowa drewniana dzwonnica pod czterospadowym dachem. Kopleks był otoczony wysokim kamiennym ogrodzeniem z jednoprzęsłową otynkowaną bramą ceglaną.
    Od drugiej połowy XVIII wieku do ossowskiej parafii należała również kaplica w siedzibie Pogorodno. Kiedyś działała też kaplica we wsi Wajdaki. †

Parafia rosła i na początku XX w. stary kościół już nie mieścił wszystkich parafian. Dlatego po otrzymaniu pozwolenia na nową świątynię wierni pod przewodnictwem swego proboszcza ks. Wiktora Kaczańskiego zaczęli budowę nowego kamiennego kościoła w stylu neogotyckim. W 1910 r. prace zostały skończone i kościół poświęcono pod historycznym wezwaniem św. Jerzego.
    Świątynia o trzech nawach, jednej wieży, z pięciościenną apsydą i transeptem została zbudowana z żółtej cegły. Nad główną fasadą wzniesiono ośmiościenną namiotową wieżę-dzwonnicę, nad ołtarzem – stromą sygnaturkę. Główne wejście ma wygląd perspektywicznego neogotyckiego portalu.
   Szczególnie ciekawe jest wnętrze świątyni. Cała przestrzeń wewnętrzna, podzielona na nawy przez dwie podpory i pokryta sklepieniami krzyżowymi, jest ozdobiona dekoracyjnym ornamentem roślinnym w stylu modernistycznym. Oryginalnie zrobiono też światło w kościele: tę funkcję pełnią nie tradycyjne żyrandole, ale współczesne lampy punktowe, co nadaje sali modlitewnej szczególny przytulny nastrój. Oprócz tego wnętrze kościoła upiększa siedem ołtarzy: główny – Matki Bożej Częstochowskiej, boczny w lewej kaplicy (skrzydło transeptu) – św. Antoniego, w prawej – św. Jerzego, i jeszcze cztery ołtarze ustawione przy każdej podporze – (według wskazówek zegara od wschodu) św. Izydora, Matki Bożej Szkaplerznej, św. Józefa i św. Rocha. Prezbiterium, pokryte złożonym systemem sklepień, jest zwrócone do sali modlitewnej okazałą spiczastą arką. Ołtarz główny, jak też inne ołtarze świątyni, wykonany z drewna w stylu neogotyckim na początku XX wieku, zakończony jest stromymi szczytami. W ołtarzu znajduje się ołtarz Matki Bożej Częstochowskiej, odznaczony wotami. Między nabożeństwami jest zasłaniany przez obraz Matki Bożej Anielskiej. Nad norteksami mieści się chór organowy, zwrócony do sali modlitewnej niewielką arką lancentową.
    Terytorium przy kościele otoczono kamiennym ogrodzeniem z niewielką jednoprzęsłową otynkowaną bramą przy wejściu.
    „Za polskich czasów” liczba wiernych ossowskiej parafii zwiększyła się do ponad 4300 osób. Pogorodnieńska kaplica otrzymała status kościoła filialnego.
    Kościół św. Jerzego działa i dziś. Status pomnika architektury świątyni nadano stosunkowo niedawno. Niżej za kościołem zachował się murowany budynek byłej plebanii, z której w czasach radzieckich zrobiono sklep. Obok stoi dziś nowa drewniana plebania. W 1994 r. kościół został uroczyście konsekrowany przez biskupa grodzieńskiego Aleksandra Kaszkiewicza.