Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”.†

Łk 2, 22–35

Rodzina i Kościół
   Święta Rodzina w jerozolimskiej świątyni dopełnia swych powinności: ofiarowuje swego Syna Bogu. Obrzęd jak setki innych sprawowanych każdego dnia. A jednak ten został dokładnie zapamiętany i opisany. Z racji obecności i proroctwa Symeona. Mędrzec potrafił spojrzeć w przyszłość, dotyczącą Dziecka i Jego Matki. Mówi o mieczu boleści, przenikającym Jej serce. Całe życie Zbawiciela związane będzie ze świątynią. Tu Go znaleźli nauczającego, tu głosił Dobrą Nowinę, dokonywał cudów. W świątyni także Apostołowie głosili Ewangelię. W naszym życiu niezmiennie rodzina i Kościół skutecznie prowadzą nas do prawdy o Bogu.