---

Кс. абп Тадэвуш Кандрусевіч
   Аднойчы група горных турыстаў сустрэла старога дрывасека з сякерай на плячы. “Куды ты ідзеш?” – спыталіся яны ў яго. “Іду на гару, каб адтуль прынесці драўніну на аднаўленне майго дома”, – адказаў дрывасек. “Але які сэнс ісці за ёй на гару, калі вакол так многа дрэў?” – спыталі турысты. На што дрывасек адказаў: “Я гэта ведаю, але мне патрэбна моцная драўніна, якая расце толькі на вяршыні гары, дзе дрэвы выпрабаваныя і загартаваныя надвор’ем вакол іх. Чым вышэй, тым мацнейшая драўніна расце”.
    Гэта акурат тое, чаго Бог жадае для нас: каб ветры спакус нас гартавалі і падымалі наша духоўнае жыццё на больш высокі ўзровень. Вялікі пост, які мы распачалі, з’яўляецца добрым шансам зрабіць грунтоўны рахунак сумлення на прадмет таго, як мы выкарыстоўваем дадзеную нам свабоду дзяцей Божых, каму мы давяраем – Богу ці злому духу. У гэты час ласкі Бог дае нам шанс праявіць наш давер да Яго, каб перамагчы злога духа. Бог – наш Валадар, і Ён адным сваім словам знішчыць злога духа. Таму даверымся Яму, бо Ён усё яшчэ мае надзею, што мы вернемся да Яго і, жывучы паводле Яго закону, прыйдзем у жыццё вечнае.

Урывак з гаміліі на першую нядзелю Вялікага посту, 09.03.2014