Gdy Jezus szedł do domu przełożonego synagogi Jaira "wielki tłum szedł za Nim i zewsząd na Niego napierał. A pewna kobieta od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi. Wiele przecierpiała od różnych lekarzy i całe swe mienie wydała, a nic jej nie pomogło, lecz miała się jeszcze gorzej. Słyszała ona o Jezusie, więc przyszła od tyłu, między tłumem, i dotknęła się Jego płaszcza. Mówiła bowiem: "Żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa". Zaraz też ustał jej krwotok i poczuła w ciele, że jest uzdrowiona z dolegliwości. A Jezus natychmiast uświadomił sobie, że moc wyszła od Niego. Obrócił się w tłumie i zapytał: "Kto się dotknął mojego płaszcza? Odpowiedzieli Mu uczniowie: "Widzisz, że tłum zewsząd Cię ściska, a pytasz: Kto się Mnie dotknął". On jednak rozglądał się, by ujrzeć tę, która to uczyniła. Wtedy kobieta przyszła zalękniona i drżąca, gdyż wiedziała, co się z nią stało, upadła przed Nim i wyznała Mu całą prawdę. On zaś rzekł do niej: "Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju i bądź uzdrowiona ze swej dolegliwości!" †

Мk 5, 21-43

Bóg "zniewolony" wiarą
   Wielu rozmaitych ludzi tłoczy się koło Pana Jezusa także i dziś: najbliżsi uczniowie, potrzebujący Jego pomocy, zdesperowani własnym nieszczęściem, zwykli ciekawscy. Także i dziś nie brakuje Jezusowi wrogów... Wszyscy mają jakiś własny interes. W ewangelicznym tłumie wyróżniła się cierpiąca kobieta. Swym nieszczęściem nie chciała zajmować Mistrza. Zaufała swej wierze. Okazało się, że nie tylko skutecznie, ale i owocnie dla wielu innych sobie podobnych ludzi, którzy swe uzdrowienie ciała i duszy wiążą o Osobą Zbawiciela. Wiara jej nie zawiodła! Tak jakby "wymusiła" interwencję Jezusa: wobec takiego zaufania Jezus nie mógł pozostać obojętny. I ona, a po niej wielu, wielu innych usłyszało (i jeszcze usłyszy!): "Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju i bądź uzdrowiony".