Dekanat Mosty

Нistoria Mostów jest historią tej wsi. A miasto Mosty zostało założone dopiero na początku XX w. Kościół założyła królowa Bona Sforza w 1539 r. W połowie XVI w. przy kościele otworzono szkołę parafialną. Kościół drewniany, odnowiony z funduszy króla Rzeczy Pospolitej Augusta III w 1710 r. (lub w 1740 r.) został rekonstruowany dzięki staraniom ks. Antoniego Bolickiego, ówczesnego proboszcza parafii. Ostatnia renowacja starego kościoła drewnianego miała miejsce w 1923 r.
   W XIX w. jako kościół filialny do parafii Mosty należał kościół w Mikielewszczyźnie. Wówczas ogólna liczba parafian wynosiła ponad 2600 osób. W 1906 r. pracowały tu bezhabitowe siostry zakonne ze wspólnoty Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia NMP. Siostry prowadziły katechizację, opiekowały się kościołem, pomagały chorym. Przed II wojną światową ilość parafian wynosiła około 2400 osób.
   Nowy kościół z czerwonej cegły zewnętrznej z cechami stylu neobarokowego zaczęto budować tu według projektu architekta Bobkowa (inżynier główny – Pronicz, inżynier – K. Stankiewicz) w miejscu starego kościoła drewnianego, spalonego w 80. latach.
   Poświęcenia kamienia węgielnego dokonał nuncjusz apostolski w ZSRR arcybiskup Francesco Colasuonno w 1992 r., a w 1993 r. odbyło się poświęcenie świątyni pw. św. Jana Chrzciciela. †

Jest to jednowieżowa trzynawowa potężna bazylika. Fasadę główną wieńczy dwupoziomowa (ośmiobok wyrastający z czworokąta) wieża pod wysoką walmową kopułą (nowy dach ustanowiono w listopadzie 2004 r.), lecz funkcję dzwonnicy pełni nie ona, a konstrukcja metalowa, ustawiona obok kościoła.
   Salę modlitewną, podzieloną trzema parami okrągłych kolumn na trzy nawy (centralna jest wyższa od bocznych) i pokrytą płaskim przekryciem betonowym, ozdabiają ołtarz główny (tytułowy ołtarz św. Jana Chrzciciela) i boczne kompozycje ołtarzowe: po stronie lewej - stygmaty św. Franciszka, po prawej – Najświętsze Serce Pana Jezusa. W 2008 r. wybudowano nowy ołtarz główny na wzór ołtarza ze starego kościoła. W chwili obecnej w kościele trwają prace związane z odnowieniem ołtarzy bocznych.
   Na starym cmentarzu parafialnym zachowała się kaplica, pobudowana w stylu klasycyzmu w połowie XIX w. Ostatnio korzystano z niej w 80. latach, kiedy stary kościół spłonął. Kaplica jest niedużym ceglanym i otynkowanym prostokątnym w planie budynkiem z półokrągłą częścią ołtarzową. Fasada główna dekorowana jest pilastrami i uwieńczona czworokątną drewnianą wieżyczką. Wnętrze przekryte jest płaskim sufitem podszywanym, ołtarz kaplicy uwieńczony dwukolumnową strukturą wokół niszy dla obraza. Obok kaplicy znajdują się nagrobki rodu Łowickich.