Дэканат Гродна-Захад

Аugustówek jako przedmieście miejskie powstał w czasach ostatniego króla Rzeczy Pospolitej Stanisława Poniatowskiego, kiedy litewski podskarbi Antoni Tyzenhauz wybudował nad lewym brzegiem Niemna nieduży pałac i nazwał go na cześć króla Augustówkiem. Siedziba była królewskim majątkiem do 1797 r., kiedy to rosyjski imperator Paweł I podarował ją generałowi hrabiemu Maurycemu O'Brien de Lacy. †

Historia miejscowej parafii rozpoczęła się w 1818 r., kiedy generał Maurycy de Lacy za swój koszt pobudował tu, w zaniemeńskiej części miasta, we własnym majątku Augustówek (obecnie skrzyżowanie ulic L. Czajkinoj i Repina) murowaną kaplicę w stylu klasycystycznym. Poświęcono ją 29 czerwca 1818 r. jako kaplicę świętych Piotra i Pawła Apostołów. 20 grudnia 1818 r. na rozkaz mohylewskiego arcybiskupa Stanisława Siestrancewicza przy kaplicy założono filię parafii grodzieńskich franciszkanów. Za rok Maurycy de Lacy przekazał świątynię ojcom franciszkanom, by oni "odprawiali w niej Mszę Świętą w każdą niedzielę i w święta świętych patronów Piotra i Pawła". W krypcie świątyni znajdował się grobowiec rodu de Lacy. W świątyni nawet odbywały się śluby, na przykład 20 września 1903 r. miał miejsce ślub Ryszarda Jodkowskiego i Marii O'Brien de Lacy. Przy kaplicy świętych Piotra i Pawła w połowie XIX w. był czynny także szpital dla 6 ubogich.
    Kaplica miała kształt kubicznej rotundy pod półsferyczną kopułą. Wnętrze miało okrągły plan. W ołtarzu głównym mieścił się obraz Matki Bożej w pozłoconej ramie, po obie strony znajdowały się obrazy św. Piotra (z lewa) i św. Pawła. Nad wejściem znajdował się chór na czterech słupach.
    Za czasów radzieckich, w 1939 r., kaplica została zamknięta i zrabowana i przez długi czas stała zaniedbana. W połowie lat dziewięćdziesiątych XX w. grodzieńscy ojcowie franciszkanie zaczęli odnawiać prawie zrujnowaną świątynię. Później ojcowie przekazali ją diecezjalnemu duchowieństwu, które i dokończyło te prace. Ponieważ obok byłej siedziby powstało nowe osiedle, Biskup Grodzieński Aleksander Kaszkiewicz własnym dekretem powołał tu 10 stycznia 1998 r. nową parafię, która liczyła około 8000 wiernych.
    W odnowionej kaplicy zaczęto odprawiać Mszę św., jednak w krótkim czasie w niej pojawiła się grzybica. Jesienią 1997 r. pod tymczasową świątynię dla wiernych, których ilość znacznie wzrosła, rekonstruowano byłe schronisko materiałów budowlanych obok kaplicy. Lecz już po roku ten budynek był dla parafii zbyt mały. W 1998 r. poszerzono go, dobudowując drewnianą salę. Niedługo parafia liczyła już ponad 9000 wiernych. Aby zadowolić jej potrzeby, wybudowano nową czasową kaplicę, a stary budynek byłego schroniska rozebrano. W ołtarzu nowej kaplicy znajduje się obraz Matki Bożej Ostrobramskiej, namalowany w Wilnie przed wojną i przekazany do kaplicy przez ojców kapucynów ze Słonimia. W czasowej kaplicy do dnia dzisiejszego jest odprawiana Eucharystia, a kaplica świętych Piotra i Pawła nie jest wykorzystywana.
    Na początku XXI w. ostro powstało pytanie o budowę kościoła, jednak miejscowe władze nie dawały zgody. Po akcji protestacyjnej, trwającej od 1 do 6 grudnia 2006 r., otrzymano list z pozwoleniem na budowę świątyni. Dzisiaj jest projekt kościoła i plebanii. Budowa już się rozpoczęła, wzniesiono podwaliny nowej świątyni.
    W parafii pracują ks. Aleksander Szemet (proboszcz), ks. Artur Małafiej i ks. Denis Szmygin. Działa tu 18 kółek różańcowych, krąg Adoracji Najświętszego Sakramentu (70 osób), Towarzystwo Matki Bożej Bolesnej, Patronki Dobrej Śmierci (130 osób), "Kościół domowy" (6 par małżeńskich), III Zakon Świeckich św. Franciszka, Apostolstwo Pomocy Duszom w Czyśćcu Cierpiącym (20 osób), Siostry Służki NMP Niepokalanej od bł. Honorata Koźmińskiego.