Даўным даўно ў адной вёсцы ў вялікай хаце каля самага лесу жыла са сваімі бацькамі дзяўчынка Стася. Гэта была самая звычайная дзяўчынка, добрая і прыгожая. Але адрознівалася яна ад іншых дзяцей тым, што нічога не хацела рабіць проста так. Калі вучыла ўрокі, то абавязкова толькі за цукеркі, калі дапамагала па хаце, то толькі за якую-небудзь новую цацку. У школе яна таксама сябравала з дзецьмі, каб вытаргаваць штосьці карыснае і патрэбнае для сябе.
    Школа, дзе вучылася Стася, знаходзілася ў іншай вёсцы, і ісці да яе трэба было па вельмі вузенькай лясной сцяжынцы. †

Пройдет месяц и более миллиарда католиков всего мира воскликнут: “У нас есть Папа”. Хотя, вернее было бы: “У нас есть Папы”. Как это там по-латыни?

Ситуация в католической Церкви не уникальная, но и не обычная. Последний раз подобное было шесть веков назад. У католиков, любящих все четко разложить по полочкам, в церковных документах прописано все, даже отречение Папы от престола. Разве что без ответа пока остается вопрос, какого цвета будут одеяния “Папы на покое” – именно так, по словам о. Федерико Ломбарди, пресс-секретаря Святого Престола, будут титуловать Бенедикта XVI после отставки. Но с этим в Ватикане разберутся. Однако ощущение недоумения не покидает практически всех.
    Впрочем, удивляться, пожалуй, нечему. Решение Папы, хоть оно и было как гром среди ясного неба, является продуманным и вымоленным. Об этом свидетельствуют факты. Давайте присмотримся к ним. †

ПАСТАРСКІ ЛІСТ КС. БІСКУПА АЛЯКСАНДРА КАШКЕВІЧА НА ВЯЛІКІ ПОСТ 2013 г.

 

Дарагія Браты і Сёстры! Давайце вучыцца больш быць перад Богам, які аб’яўляецца ў Езусе Хрысце. Малітва заўсёды застаецца першай і галоўнай умовай набліжэння да Бога. Таму я заахвочваю Вас, каб у гэты святы час Вы прысвяцілі больш часу малітве. Яна ж пасадзейнічае таму, што мы выйдзем з абыякавасці жыцця і станем уразлівымі на справы Бога і нашай душы. Добрая малітва таксама з’яўляецца дапамогай у адкрыцці перад Богам закуткаў свайго сэрца. Таму Касцёл у гэты перыяд асабліва прыгадвае пра неабходнасць добра падрыхтаванай сакраментальнай споведзі, каб мы маглі перажываць уваскрасенне Хрыста не толькі ў літургіі, але перш за ўсё ў нашай уласнай душы.

 

Чытаць цалкам: Пастырскі Ліст

“І адразу Дух павёў Яго ў пустыню. І быў Ён у пустыні сорак дзён, а сатана выпрабоўваў Яго; і быў Ён са звярамі, і анёлы служылі Яму. Пасля таго, як выдалі Яна, прыйшоў Езус у Галілею, прапаведуючы Евангелле Божае і кажучы: «Споўніўся час, і наблізілася Валадарства Божае; кайцеся і верце ў Евангелле»” (Мк 1, 12-15).

Адзін жарт кажа, што колькасць хрысціян змяншаецца падчас Вялікага посту і павялічваецца перад Вялікаднем. Сапраўды, ужо з дзяцінства некаторыя вынеслі не вельмі прыемныя ўспаміны пра час падрыхтоўкі да галоўнага хрысціянскага свята. Фіялетавы колер вопраткі святара, сумны настрой, адсутнасць гучных забаў і боязь ад таго, што на споведзі трэба прызнацца ў сваіх грахах – гэта і многае іншае можа спакусіць нас не выкарыстаць адпаведна час Вялікага посту.
    Заклік Вялікага посту можна змясціць у адным сказе: мы прагнем сапраўднай унутранай перамены і навяртання да Бога праз аднаўленне ласкі хросту. Гэтыя два акцэнты – пакаянне і хрост – Вялікі пост набыў ужо ў старажытным хрысціянстве. †

Хрысціянская думка

Кс. Тадэвуш Дайчэр
   Бог, ставячы чалавека ў складаныя сітуацыі, правакуе яго да акту веры. Такія сітуацыі праз дэманстрацыю нам нашага бяссілля могуць паглыбляць наша імкненне да Бога. Бог не хоча прыходзіць да нас незапрошаным. Любоў хоча быць чаканай, калі ж яе не чакаюць, то яна пагарджаная. У гэтым сэнсе вера – гэта чаканне. Ступень чакання Пана з’яўляецца сведчаннем веры ў Яго моц і Яго любоў. Ніколі не будзе дастаткова нашага чакання Бога. †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Дарагія Браты, я паклікаў вас на гэтую Кансісторыю не толькі па прычыне трох кананізацый, але і каб паведаміць вам рашэнне, якое мае вялікае значэнне для жыцця Касцёла. Разважыўшы гэта шмат разоў у сумленні перад Богам, я набыў упэўненасць, што па прычыне сталага ўзросту мае сілы не дастатковыя, каб належным чынам ажыццяўляць служэнне св. Пятра. Я цалкам усведамляю, што гэтае служэнне ў сваёй духоўнай сутнасці павінна выконвацца не толькі праз дзеянні і словы, але не ў меншай ступені праз цярпенне і малітву. Аднак, каб кіраваць лодкай св. Пятра і абвяшчаць Евангелле ў сучасным свеце, схільным да хуткіх змен і хваляваным пытаннямі, якія маюць вялікае значэнне для жыцця веры, неабходная як сіла цела, так і духу, якая ў апошнія месяцы аслабела ў мяне настолькі, што я павінен прызнаць сваю няздольнасць добра выконваць даручанае мне служэнне. Таму, цалкам усведамляючы сур’ёзнасць гэтага акту, у поўнай свабодзе, я заяўляю, што адмаўляюся ад служэння Рымскага Біскупа, Наступніка св. Пятра, ускладзенага на мяне кардыналамі 19 красавіка 2005 г., так, што з 28 лютага 2013 г., ад 20.00, рымскі пасад, Пасад св. Пятра, будзе звольнены (sede vacante), і паўстане неабходнасць, каб тыя, хто мае кампетэнцыі, склікалі канклаў для абрання новага Папы. †

Вітаю Вас зноў, дарагія Чытачы.

Мы часта задаём сабе пытанне: у чым сутнасць Вялікага посту? Існуе мноства адказаў, але трэба адзначыць, што ў першую чаргу справа датычыцца праўды! Нашай найбольшай праблемай з’яўляецца тое, што чалавек пасля граху, здзейсненага ў раі, стаў грэшнікам. Што гэта значыць? З самага пачатку свайго жыцця ён павінен адкрываць праўду, пазнаваць яе і жыць паводле яе.
    У Старым Запавеце слова “грэх” тлумачыцца як неразумнасць, нязгоднасць з праўдай. Грэх – гэта падман. Перш, чым хтосьці наважыцца на грэх, ён аказваецца ўнутрана падманутым.
    Падман унутрана пераконвае, што гэта добра, што так павінна быць, што так трэба. Перш, чым хтосьці кагосьці абкрадзе, ён гаворыць сабе, што ён пакрыўджаны, што нехта мае шмат, а ён бедны, што багатыя не даведаюцца. А на самой справе, гэта нехта ўзбагаціўся на людскіх пакутах. Кожны грэх – гэта падман сэрца. У час Вялікага посту трэба вярнуцца да праўды, г.зн. навярнуцца. Малітва, пост, міласціна, суцішэнне, разважанне мукі Езуса Хрыста – гэта сродкі, якія дапамагаюць нам адкінуць наш падман, нашу двудушнасць, наш грэх і ўвайсці на дарогу праўды. †

Время поста для католиков – это также время, когда принятые решения могут изменить всю нашу дальнейшую жизнь. Особенно это касается тех, кто замечает у себя проблемы, связанные с алкоголем. На эту тему мы поговорили с консультантом терапии зависимостей Юрием Гапоником.

Алкоголизм – это что?
    Многие считают, что алкоголик пьёт, потому что у него нет силы воли, у него есть какие-то отрицательные черты характера, у него много денег или, наоборот, очень мало, у него нет интересного занятия, у него плохие друзья, плохая работа, плохая жена или муж и т.д. и т.п. Можно ещё долго перечислять этот список «причин» злоупотребления алкоголем, но на самом деле причина одна – человек болен, а название этой болезни – алкогольная зависимость. Всемирная Организация Здравоохранения признала алкоголизм болезнью ещё в 50-х годах прошлого столетия. Алкоголизм – это хроническое, прогрессирующее и смертельное заболевание, но эта болезнь поддаётся лечению. Одним из симптомов этой болезни является потеря контроля над употреблением спиртного, и только смирившись с этим, можно начинать выздоравливать. Необходимо постоянно помнить, что, став алкоголиком однажды, ты остаёшься им навсегда, и способность контролировать употребление спиртного уже никогда не вернётся. Кроме того, алкоголизм сопровождается отрицательными последствиями в физическом, психическом и социальном состоянии больных, поэтому алкоголизм ещё называют био-психо-социальным заболеванием. Специалисты, которые в лечении алкогольной зависимости опираются на программу «12 Шагов Анонимных Алкоголиков», считают, что алкоголизм является ещё и духовным заболеванием. Ещё задолго до ВОЗ, «Анонимные Алкоголики» сами дали определение своей болезни, написав, что алкоголизм – это болезнь тела, разума и души. †

2012 год

---

   17 лістапада  -  У Смаргоні ксёндз біскуп асвяціў пляц пад будаўніцтва новай святыні пад тытулам бл. Яна Паўла II.
   17 лістапада  - У Смаргоні адбыўся музычны фестываль “Цэцыліяда”. У ім прыняло ўдзел каля 60 чалавек.
   25 лістапада  -  Парафіяне з Забалаці разам са сваім душпастарам дзякавалі за 200-годдзе святыні. Кс. бп Аляксандр адправіў св. Імшу падзякі.†

Малітоўна-евангелізацыйная сустрэча да Сусветнага дня хворага ў Гродзенскім абласным шпіталі сабрала шмат хворых і медыцынскіх супрацоўнікаў. Да прысутных са словам звярталіся прадстаўнікі рыма- і грэка-каталіцкага Касцёлаў, а таксама евангельскай і лютэранскай Цэркваў. Скончылася экуменічная сустрэча св. Імшой, якую ўзначаліў кс. біскуп Аляксандр Кашкевіч.

На пачатку малітоўна-евангелізацыйнай сустрэчы прыві­тальнае слова сказаў кс. Мікалай Ціхановіч, які ў некалькіх словах накрэсліў, чым для вернікаў з’яўляецца гэты дзень, асабліва для хворых і супрацоўнікоў службы аховы здароўя. Пазней слова ўзялі прадстаўнікі розных хрысціянскіх канфесій, якія выступілі са сваімі дакладамі, а таксама адзін з выступоўцаў падзяліўся сведчаннем сваёй веры. На працягу экуменічнага спаткання гучалі прыгожыя спевы групы праслаўлення з царквы “Жывое слова”. †

Продолжение. Начало в предыдущем номере

На что «свиде­тели» хлад­но­кров­но от­ве­тят, что они лучше знают, что именно хотел сказать Иисус, потому что у Иеговы перед ними нет тайн. Ведь Иисус не мог велеть есть Своё Тело и пить Свою Кровь, потому что употребление крови запрещено в Ветхом Завете. Вы начинаете объяснять, что таинство Евхаристии ничего не говорит об употреблении мяса и крови в естественном смысле, а говорит о реальном участии в Искупительной Жертве Христа и единении с Воскресшим Иисусом, а такой была вера Церкви всегда. Что касается запрета употребления крови в Ветхом Завете – это не единственный запрет и предписание в иудаизме. Почему вы прицепились к запрету употреблять кровь? Почему вы не соблюдаете запрет есть мясо нечистых животных, почему вы не соблюдаете предписаний и запретов субботы, обрезания, употребления опресноков, ритуального омовения посуды, ношения филактерии и т.д.? На что «свидетели» спокойно меняют тему и начинают говорить о том, как плохи и безнравственны католические священники и как правдивы «свидетели Иеговы». †

“Колькі важыць цяжкі грэх?”
07/2013
Аб тым, як адрозніць лёгкі грэх ад цяжкага, з а. Пятром Ярданам Слівіньскім OFMCap размаўляе Яцэк Дзядзіна. Капуцын з Кракава расказвае пра тое, што грэх забівае жыццё ласкі. Ён прыгадвае, што ў Святым Пісанні фігурай граху з’яўляецца пракажоны. А. Пётр сцвярджае: “Ён (цяжкі грэх) спыняе ў нас жыццё ласкі, з’яўляецца рашучым адварочваннем ад Бога, прамаўленнем Богу «не». Гэта рашэнне чалавека, якое выклікае смерць”. Заснавальнік школы спаведнікаў расказвае таксама пра тое, як у канфесіянале спаведнік адрознівае цяжкі грэх ад лёгкага. “У мяне для гэтага ёсць вучэнне Касцёла. У некаторых выпадках неймаверна цяжка ацаніць, цяжкім ці лёгкім з’яўляецца грэх. Некаторыя грахі відавочныя, напрыклад, нехта свядома некага забіў. Грахі супраць жыцця, як правіла, дастаткова відавочныя. Але трэба памятаць, што кожны грэх мае сваю аб’ектыўную і суб’ектыўную абумоўленасць. Граху павінна быць характэрна свядомасць і дабравольнасць. І ніколі няма смяротнага граху, калі няма поўнай свядомасці і дабравольнасці”. †