Пастарскае пасланне арцыбіскупа Тадэвуша Кандрусевіча на нядзелю пакліканняў да святарства

Глыбокапаважаныя браты і сёстры!
    1. Як штогод у чацвёртую велікодную нядзелю, якая называецца нядзеляй Добрага Пастыра, мы молімся аб пакліканнях да святарства і кансэкраванага жыцця. Сёлета, дзякуючы Богу, мы адзначаем ужо пяцідзясяты Сусветны дзень малітваў аб пакліканнях.
    У сучасным свеце, які ўсё больш аддаляецца ад Бога і стараецца сам вырашаць свае праблемы, узнікае пытанне аб актуальнасці святарскага служэння.
    Ці патрэбны яшчэ сёння святар, калі варажбіт можа прадказаць будучыню? Ці патрэбны святар, калі псіхатэрапеўты лечаць душы, а палітыкі вырашаюць, што з’яўляецца дабром, а што злом, і нават зацвярджаюць маральныя нормы паводзін? Гэтыя і падобныя пытанні задае сабе сучасны чалавек. Сёння ўсё перамяшалася і ставіцца з ног на галаву. Калі ідзе заўзятая барацьба за душы людзей, то каго слухаць? Хто мае праўду, што выбраць, як жыць і як у такой сітуацыі гаварыць пра пакліканні да святарства?
    Адказ дае сам Хрыстус. †

Папа Францішак І
   
    Калі нехта сапраўды ведае Езуса Хрыста і верыць у Яго, адчувае Яго прысутнасць у жыцці і моц Яго ўваскрасення, ён не можа стрымацца ад перадачы гэтага досведу. А калі ён сустракае незразуменне ці пярэчанне, ён паводзіць сябе так, як Езус падчас сваёй Мукі: адказвае з любоўю і моцай праўды. Супольна молячыся малітвай “Каралева Неба”, давайце папросім дапамогі Найсвяцейшай Панны Марыі, каб Касцёл ва ўсім свеце шчыра і адважна абвяшчаў уваскрасенне Пана і даваў гэтаму грунтоўнае сведчанне праз знакі братэрскай любові.
   
    Фрагмент разважанняў “Regina Caeli”, 14.04.2013, паводле wiara.pl †

Запрашаем пазнаёміцца з новай рубрыкай, дзе мы збіраемся змяшчаць інфармацыю аб Касцёле, якая цікавіць кожнага чытача.

Расіяне хочуць сустрэцца з Папам
    У Расіі нядаўна было прa­ведзена анкетаванне, у якім апытаныя (каля 30%) адказалі, што адносіны паміж каталіцкім Касцёлам і праваслаўнай Царквой лічаць вельмі добрымі, а для амаль 60% выбар новага Біскупа Рыма быў незвычайна важнай падзеяй. 71% хацеў бы, каб папа Францішак наведаў Расію. Амаль адна трэцяя апытаных былі зацікаўлены ходам канклава, а 56% акрэслілі выбар новага Папы як важную падзею. Вынікі сацыялагічных даследаванняў указваюць на тое, што пасля выбару новага Папы расіяне маюць надзею на яшчэ лепшыя адносіны рускага праваслаўя з рымска-каталіцкім Касцёлам, на што ўказвае меркаванне звыш двух трэціх апытаных, якія хацелі б, каб папа Францішак наведаў Расію. †

Крыніца: Расійскі цэнтр вывучэння грамадскага меркавання

6 красавіка ў парафіі Узвышэння Святога Крыжа ладзілася першая ў гісторыі сустрэча працаўнікоў службы аховы здароўя Гродзенскай дыяцэзіі, у якой прыняло ўдзел больш за 120 чалавек. Арганізатарам сустрэчы выступіла Душпастарства службы аховы здароўя на чале з кс. д-рам Мікалаем Ціхановічам.

План сустрэчы меды­каў быў даволі насычаным: у ім было адначасова месца як для кан­фе­рэнцый, прысвечаных хрысціянскаму погляду на медыцыну, так і для супольнай малітвы. Сустрэча праводзілася з мэтай паглыблення ведаў адносна сэнсу чалавечага жыцця як дару Божай любові дзеля будучых сумесных дзенняў для падтрымкі жыцця, а тым самым з мэтай садзейнічання абнаўленню грамадства шляхам будавання супольнага дабра і станаўлення салідарнасці паміж медыкамі ў служэнні хворым і церпячым людзям у духу хрысціянскай маралі. †

Пра моладзевы погляд на Касцёл, удзел маладых людзей у жыцці парафіі, а таксама пра сюрпрызы, якія чакаюць моладзь падчас Дыяцэзіяльных дзён моладзі ў Ваўкавыску 10 – 12 мая з іх галоўным арганізатарам кс. Антоніем Грэмзам размаўляў кс. Павел Салабуда.

Ксёндз Антоні, ужо на працягу некалькіх гадоў Вы з’яўляецеся арганізатарам Дыяцэзіяльных дзён моладзі. Раскажыце, калі ласка, у чым найбольшыя цяжкасці падчас арганізацыі такіх з’ездаў?
    Так, я ўжо восьмы раз запар узяўся за падрыхтоўку Дыяцэзіяльных дзён моладзі. Пачаўшы з 2006 г., у розных мясцовасцях нашай дыяцэзіі разам з ксяндзамі і моладдзю з парафій мы арганізуем рэлігійныя з’езды моладзі Гродзенскай дыяцэзіі. Для парафіі арганізацыя некалькідзённай сустрэчы для больш чым тысячнай групы моладзі – нялёгкая задача. Але не хацелася б пачынаць аповед пра цяжкасці арганізацыі. Я хацеў бы пачаць з адказу на пытанне, ад чаго залежыць удалая арганізацыя? Добрая арганізацыя залежыць ад кіраўнічых здольнасцей ксяндза пробашча і яго адкрытасці на арганізацыю ў парафіі Дзён моладзі. Ад свайго імя і ад імя моладзі я сардэчна дзякую ксяндзам, якія адважыліся адчыніць дзверы сваіх парафій для моладзі падчас мінулых сустрэч. Калі ёсць зычлівасць і актыўны ўдзел ксяндзоў і групы мясцовай моладзі, то ўсе цяжкасці накшталт раскватаравання, харчавання і зацвярджэння праграмы можна лёгка і паспяхова вырашыць. †

Дарагая Моладзь!

10 – 12 мая бягучага года ў чарговы раз адбудуцца Дыяцэзіяльныя дні моладзі. Запрашаю кожнага з Вас: вучняў школ, студэнтаў сярэдніх і вышэйшых навучальных устаноў на супольнае свята моладзі нашай дыяцэзіі.
    Сёлетнія Дні моладзі будуць праходзіць у парафіі св. Станіслава Косткі ў Ваўкавыску. Дэвізам сустрэчы будуць словы Пана Езуса з Евангелля паводле св. Мацвея: “Ідзіце і навучайце ўсе народы!” (Мц 28, 19). Прыбудзьце ў вялікай колькасці на гэтую сустрэчу, каб супольна цешыцца тым, што Вы людзі, якія вераць у Хрыста. Прашу Вас праз удзел у гэтай сустрэчы даць сведчанне таго, што Пан Езус выбраў і паслаў Вас, каб Вы былі Яго вучнямі.
    Інфармацыю наконт удзелу можна будзе атрымаць у сваіх ксяндзоў пробашчаў і душпастараў моладзі.
   
    На плённую падрыхтоўку і ўдзел у сустрэчы ўсім ад усяго сэрца бласлаўляю.

“Новы бласлаўлёны”
У Венецыі быў беатыфікаваны кс. Лука Пассі. Жыў ён на мяжы XVIII і XIX стагоддзяў (Бергама 1789 – Венецыя 1866). Кард. Анджэла Амата SDB, які ўзначаліў беатыфікацыйную св. Імшу ад імя папы Францішка, расказаў пра новага бласлаўлёнага: “Ён быў нястомным, поўным энтузіязму казнадзеем, і гэта не толькі ў межах парафіяльнага душпастарства. У розных гарадах па просьбе біскупаў і прабашчаў ён абвяшчаў велікапосныя рэкалекцыі, праводзіў навукі ў марыйным месяцы, навэнны, саракагадзінныя набажэнствы. На заканчэнне кожных місій ён пакідаў іх удзельнікам, каб яны запамяталі, збор рэлігійных абавязкаў добрага хрысціяніна, звязаных з жыццёвым становішчам і прафесіяй. Больш таго, кс. Лука Пассі прысвяціў сябе асабліва фармацыі моладзі, ствараючы Справу св. Дароты, каб узмацняць веру дзяўчат, якія часта не маюць базавай рэлігійнай падрыхтоўкі, а для хлопцаў падобную Справу св. Рафала. Нарэшце ў 1838 г. заснаваў у Венецыі Супольнасць сясцёр настаўніц св. Дароты, якая да сённяшняга дня займаецца вядзеннем моладзі да Хрыста”. †

Из размышлений ученого: «Каждый решает основную задачу смысла своей жизни: хаотичность и предопределение царят во вселенной?».
    Согласно предопределению, все происходящее в природе является последствием предшествующих событий, или естественных законов, т.е. все, что привело к настоящему, произошло неслучайно. Это и есть предопределение, когда ощущается рука Творца.
    Солнце – температура 10 000 градусов по Фаренгейту, 27 млн. градусов в ядре. Состоит в основном из водорода, гелия, углерода и азота. Каким должно быть идеальное стечение обстоятельств, позволившие огненному шару – солнцу – оказаться на нужном расстоянии от нашей голубой планеты, чтобы зародилась жизнь?
    У всего есть цель, порядок, который уже предопределен.
    Но есть и другая производная – теория хаоса, согласно которой все это просто случайность. Сам факт, что мы существуем – это результат всего лишь сложной, но неизбежной, череды химических реакций и биологических мутаций, без всякого глобального умысла, без всякой цели.
    Каждый из нас даст ответ: «Или хаотичность, или предопределение; ведь ничто не может существовать само по себе». †

У Святым Пісанні чытаем пра заданне мужчыны і жанчыны: “Будзьце плоднымі і размнажайцеся, каб засялілі зямлю і падпарадкавалі яе сабе” (Быц 1, 28). Таму адной з асноўных задач хрысціянскай сям’і з’яўляецца служба жыццю. Дзеці – гэта бясцэнны дар Божы, а бацькоўства – Божае пакліканне. Касцёл не раз кажа пра адказнае бацькоўства, рашуча асуджаючы аборты, эўтаназію і рознага роду забойствы. Ён не прызнае кантрацэпцыю і так званае рэгуляванне дзетанараджэння, а навучае свядомаму і адказнаму бацькоўству. Адказнае бацькоўства азначае адказнасць за сужэнца, за дзяцей, а таксама за Касцёл і народ. Адказнае бацькоўства – гэта пакліканне сужэнцаў да супрацоўніцтва з Богам. У энцыкліцы папы Паўла VI “Humanae vitae” чытаем, што “калі ёсць слушныя прычыны для таго, каб рабіць перапынкі паміж нараджэннем дзяцей, [...] Касцёл навучае, што сужэнцам можна браць пад увагу натуральны цыкл жанчыны, уласцівы функцыі нараджэння, і мець стасункі толькі ў перыяд няплодных дзён, рэгулюючы такім чынам колькасць зачаццяў без парушэння маральных прынцыпаў” (HV 16). Гаворка ідзе пра метады распазнавання плоднасці, дзякуючы якім можна дакладна акрэсліць магчымы перыяд зачацця дзіцяці. †

   “Ну і што з імі рабіць?” – разважала цётка Ліда, размешваючы цукар у кубку з кавай і паглядаючы на сваіх пляменнікаў.
    Паўлік і Максім не маглі спакойна сядзець на месцы, увесь час сварыліся і пакрыквалі адзін на аднаго. Пакуль цётка Ліда намазвала джэмам кавалак булачкі для іх сястрычкі Ані, за сталом адбылася сапраўдная вайна.
    – Ну, хопіць, так справа не пойдзе, – строга сказала цётка. – Максім, ты ж старэйшы, як табе не сорамна? Навошта ты стукнуў Паўліка? Я ўсё бачыла.
    – А ён першы пачаў. Сядзіць і абзываецца.
    – Не, ён першы, – захныкаў Паўлік.
    – А я чула, як Паўлік Максіма абзываў дрэннымі словамі, – паведаміла Аня.
    – Паўлік, гэта праўда? – спытала цётка Ліда. †

Малітва Яна Паўла ІІ з энцыклікі “Evangelium vitae” О Марыя, Заранка новага жыцця, Маці жывых, даручаем Табе справу абароны чалавечага жыцця. Глянь, о Маці, на незлічоную колькасць дзяцей, якім не дазваляюць нарадзіцца; убогіх, якія змагаюцца з жыццёвымі цяжкасцямі; мужчын і жанчын, якія сталі ахвярамі насілля; старых і хворых, забітых абыякавасцю або фальшываю літасцю. Учыні, каб усе, хто верыць у Твайго Сына, маглі адкрыта і з любоўю абвяшчаць Евангелле жыцця людзям нашай эпохі. Выпрасі ім ласку заўсёды прымаць новае жыццё як дар і радасць, каб на працягу ўсяго жыцця з удзячнасцю праслаўляць Бога. Просім таксама, дапамажы нам адважна, дзейсна і непахісна сведчыць пра Хрыста і разам з усімі людзьмі добрай волі будаваць цывілізацыю любові дзеля праслаўлення і хвалы Бога Стварыцеля, які заўсёды верны ў сваёй любові да свайго стварэння. Амэн.

“Чалавекам з’яўляецца таксама ненароджанае дзіця; больш за тое, Хрыстос прывілеяваным чынам атаясамліваецца з найменшым” (Ян Павел II, 26 студзеня 1986).

Шаноўныя браты ў святарстве, кансэкраваныя асобы, умілаваныя ў Хрысце Пану браты і сёстры!
    Умілаваны вучань Пана Езуса піша так: “Калі я ўбачыў Яго, упаў да ног Ягоных, нібы мёртвы. Ён паклаў на мяне правіцу сваю, кажучы: «Не бойся! Я – першы і апошні, і жывы; і быў мёртвы, і вось жывы на векі вечныя; і маю ключы смерці і адхлані»” (Aп 1, 17–18). Так Апостал апісвае сваю сустрэчу з Уваскрослым Хрыстом. Той, хто стаяў пад крыжам Збаўцы, хто не пакінуў Яго нават на хвіліну, адчувае вялікую радасць ад сустрэчы са сваім жывым Панам. Аднак гэтая радасць пераплятаецца з заданнем, місіяй, якую пакідае Збаўца ўмілаванаму вучню: “...напішы тое, што ты ўбачыў...” (Aп 1, 19). Ён павінен цяпер расказаць усім, што Хрыстос жыве. Больш за тое, Ён – Першы і Апошні, Пачатак і Канец усяго. Цяжка будзе пераканаць усіх у гэтай праўдзе, бо жаўнеры пусцілі чутку, што Апосталы выкралі Езуса з магілы. Гэтая фальшывая чутка разышлася па ўсёй краіне. І вось, Уваскрослы кажа яму аправергнуць гэтыя чуткі і пераканаць народ у праўдзе. Цяжка будзе пераканаць грамадства, што чутка не з’яўляецца праўдай, як цяжка было паверыць Фаме, што Хрыстос сапраўды ўваскрос. Тым не менш, за выкананне гэтага задання бяруцца ўсе Апосталы, асабліва пасля спаслання Святога Духа. Умацаваныя Яго дарамі, ідуць, каб сведчыць пра Хрыста, які быў забіты за нашыя грахі, але на трэці дзень уваскрос. †