Каталіцкі Касцёл, абапіраючыся на Святое Пісанне, вучыць, што цела чалавека – гэта святыня Святога Духа. А таму да цела чалавека, у тым ліку і да свайго, трэба адносіцца з павагай. У некаторых культурах татуіроўка носіць сімвалічны характар, абазначае сацыяльны статус, прыналежнасць да таго ці іншага племя і г.д. Няма нічога дрэннага ў тым, каб старацца выглядаць прыгожа, але трэба паставіць сабе два пытанні: якія сімвалы я наношу на сваё цела і з якой мэтай. Шчыры адказ на гэтыя пытанні будзе адначасова адказам на пытанне, ці па-хрысціянску я раблю, робячы сабе прыгожую татуіроўку. †

Рэнавацыя парафіяльных місій адбылася ў вярэйкаўскім касцёле Ваўкавыскага раёна. 4 – 8 мая 2013 года вернікі перажывалі духоўнае аднаўленне з нагоды гадавіны святых місій.

Якая яна, ваша вера?
    Што за гэты час змянілася ў парафіі і жыцці кожнага? З такімі пытаннямі ў вярэйкаўскую парафію прыехалі айцы місіянеры Андрэй Ядкоўскі і Валерый Мазюк. На працягу пяці дзён вернікі шукалі адказы на гэтыя пытанні.
    Місіянерамі адразу была пастаўлена задача: “узараць зямлю ў сэрцы” парафіян, каб потым мець з гэтага духоўны плён. У знак уваскрослага Хрыста ў касцёле быў урачыста запалены пасхал, пасля чаго распачалася вялікая праца над аднаўленнем касцёльнай супольнасці ў Вярэйках. †

Скажыце, калі ласка, чаму ў католікаў вызначаецца менавіта трыццаты дзень пасля смерці, у які адпраўляюць св. Імшу і запрашаюць сваіх родных, а не саракавы, як у нашых братоў-праваслаўных?

Навука каталіцкага Касцёла нічога не кажа наконт ахвяравання Імшы за памерлых у 30 ці 40 дзень. Таму можам смела сцвердзіць, што гэта проста традыцыя, якая бярэ свой пачатак з вельмі даўніх часоў і якая прыжылася сярод вернікаў. Тут толькі трэба сказаць, што лічбы 30 і 40 маюць сімвалічна-біблійны сэнс. У каталіцкім Касцёле прынята традыцыя ахвяраваць св. Імшу за памерлых у 30 дзень пасля смерці. Гэтая лічба мае біблійнае значэнне яшчэ са Старога Запавету, бо менавіта 30 дзён народ ізраільскі аплакваў Майсея, вялікага прарока, які вывеў свой народ з няволі егіпецкай і якому Бог даў Дэкалог. У праваслаўнай Царкве прынялася традыцыя 40 дзён, бо яна прыпамінае той факт, што Езус узышоў на неба на саракавы дзень пасля свайго ўваскрасення. †

У адзін з суботніх дзянькоў цётка Яся зноў наведала пляменнікаў. Быў пахмурны дзень, і настрой у хаце таксама быў нейкі пахмурны: справы неяк ва ўсіх не ладзіліся, сум і апатыя загасцілі ў сэрцах. Тата ўсю хату падняў да гары нагамі ў пошуках сваёй ранішняй газеты, а калі знайшоў, убачыў у ёй велізарную дзіру ў форме танка. Менавіта з-за яе ён пачаў сварыцца на хлопчыкаў. Мама злавалася на тату яшчэ са ўчарашняга вечара, таму што ён ужо ў каторы раз позна вярнуўся з працы і не патэлефанаваў. А яна, як заўсёды, вельмі хвалявалася. Максім пасварыўся з Алегам, высвятляючы, каму ж першаму прыйшла ідэя выразаць танк з новай татавай газеты. Анютка злавалася на маму, таму что яна замест таго, каб глядзець цікавы мульцік, павінна была зноў мыць посуд. †

Перажываючы Год веры, мы задаём сабе пытанні тыпу: “Як верыць?” ці “Хто можа дапамагчы, каб мая вера ў Бога дапамагала мне пераадольваць жыццёвыя цяжкасці?” На старонках Евангелля мы бачым, як Езус не аднойчы абвінавачваў сваіх вучняў у недахопе веры і цвёрдай жыццёвай пазіцыі, як самаго св. Пятра Ён назваў шатанам, таму што той вышэй веры ў Бога паставіў недасканалае чалавечае мысленне. З іншага боку, мы бачым Езуса, які захапляецца і ганарыцца верай простых людзей, якія выходзілі да Яго са сваімі праблемамі. Зайздросцячы такой іх веры, мы адначасова просім Езуса ўмацаваць нашу веру. Пан Бог не напісаў трактата на тэму веры, але Ён выкарыстоўвае метад “жывых вобразаў”, г.зн. Ён пасылае да нас выбраных людзей, ад якіх мы можам вучыцца веры і, што самае галоўнае, жыццю паводле яе. †

Дэканат Смаргонь

Гісторыя мясцовай каталіцкай парафіі на беразе аднайменнага возера пачалася яшчэ ў XVIII ст., калі тут дзейнічаў драўляны касцёл Свірскага дэканата і місія езуітаў пры ім. Айцы Таварыства Езуса заснавалі ў мястэчку і г. зв. “факультэцкую школу”. У 1773 г., калі ордэн езуітаў быў скасаваны, школа перайшла пад юрысдыкцыю Камісіі народнай адукацыі.
    Па іншых звестках, капліца пры двары Сулістроўскіх існавала з 1789 г. З 1803 г. на святыню быў выдадзены індулт, а 4 жніўня 1809 г. Брыгіда Сулістроўская, народжаная Лапацінская, падпісала зямельны фундуш на новы мураваны касцёл. Дзеючы і сёння мураваны касцёл у стылі класіцызму пад тытулам св. апостала Юды Тадэвуша быў закладзены тут у 1811 г. Будоўля, якая вялася таксама на сродкі Брыгіты Сулістроўскай, скончылася ў 1820 г., і 12 верасня святыню кансэкраваў біскуп Тадэвуш Кундзіч, суфраган троцкі. Касцёл – прамавугольны ў плане, безапсідны зальны храм пад двухсхільным дахам, галоўны фасад якога вырашаны чатырохкалонным дарычным порцікам. У інтэр’еры, перакрытым драўляным каробчатым скляпеннем, дзве сакрыстыі вылучаюць прэзбітэрый. Хоры над уваходам падтрымліваюць 4 калоны. Пад касцёлам знаходзіцца крыпта-пахавальня Сулістроўскіх, фун­да­тараў святыні. Асобна ад касцёла стаіць двух’ярусная вежа-званіца пад чатырохсхільным дахам. †

Хрысціянская думка

Кс. прэл. Юзаф Станеўскі
   Імкненне да даска­наласці, гэта значыць блізкасці з Панам Езу­сам, не з’яўляецца чымсьці, што можна распаліць у сабе самастойна. Гэта ласка, якую Ён дае тым, каму хоча. Але мы можам прасіць Хрыста, каб быў як мага больш шчодры, даючы яе, каб усё больш і больш маладых сэрцаў распальваў жаданнем наследаваць Яго.
    Кс. Аляксандр Яшэўскі
   Маладыя шукаюць праўды ў рэлігіі. Іх вера патрабуе сведчання пра Бога, які ў Езусе Хрысце паказаў сваю любоў да чалавека. Таму ў нашых парафіях, манаскіх супольнасцях і малітоўных групах мы імкнёмся даць ім магчымасць паглыбляць сваю веру.

У суботні марыйны дзень 27 красавіка духоўнай сталіцай нашай дыяцэзіі стаў Жалудок. З нагоды 160-годдзя мясцовай святыні пад тытулам Унебаўзяцця НПМ духоўныя асобы і вернікі з Ватыкана, Мінска, Гродна, Рыгі і Масквы прыбылі на жалудоцкую зямлю на парафіяльную ўрачыстасць.

Усе дарогі ў гэты дзень вялі ва ўсцелены квет­камі, аздоблены сцягамі і напоўнены цеплынёй сэрцаў мясцовых жыхароў Жалудок. Усё гэта для Хрыста, які ўжо на працягу 160-ці гадоў жыве ў цудоўнай парафіяльнай святыні. Для чалавека 160 гадоў – гэта вельмі вялікі перыяд, а для святыні – вельмі малы, але гэта адпаведная хвіліна, каб супольна сабрацца і падзякаваць Богу за цуд святыні, якая ў гэтым мястэчку перажыла, напэўна, як сумныя і цяжкія, так і радасныя і добрыя хвіліны. Менавіта ў гэты дзень мясцовая парафіяльная супольнасць з вялікай радасцю дзякавала Богу за дар святыні, якая адзначала 160-годдзе свайго існавання. Для вернікаў гэта месца сустрэчы з Хрыстом, жывым і прысутным у сакрамантах і табернакулюме. †

Папа Францішак І
    Панна Марыя вучыць нас таму, што значыць жыць у Святым Духу і што значыць прыняць навіну Бога ў нашым жыцці. Яна зачала Езуса праз пасрэдніцтва Святога Духа і кожны хрысціянін, кожны з нас закліканы да прыняцця Божага слова, каб прыняць Езуса ў сябе, а потым занесці Яго ўсім. Марыя заклікала Святога Духа разам з Апосталамі ў Вячэрніку. Таксама і нас, кожны раз, калі мы збіраемся на малітве, падтрымлівае духоўнай прысутнасцю Маці Езуса, каб мы атрымалі дар Святога Духа і мелі моц, каб даваць сведчанне аб уваскрослым Хрысце.
   
    “Regina caeli”, фрагмент прамовы, 28.04.2013 †

”Ідзіце і навучайце ўсе народы!” (Мц 28, 19)

(парафія св. Станіслава Косткі ў Ваўкавыску,
    10-12 мая 2013 г.)

ПЯТНІЦА, 10 МАЯ     Тэма: "Радасць"         15.00 – Прыём груп і раскватараванне     17.30 – Марыйнае набажэнства     18.00 – Св. Імша і прывітанне ўдзельнікаў     19.30 – Вячэра     20.30 – Канферэнцыя аб веры     21.45 – Канцэрт моладзевага гурта     23.00 – Словы на дабранач, зварот і бласлаўленне †

Беларусь абортная
    В Беларуси для решения проблемы «депопуляции» белорусской семьи предпринимаются серьезные попытки ее сохранения и культивирования. Издаются различные законы и юридические нормы для поддержки и защиты белорусской семьи, создана целая армия из психологов и социальных работников, призванных к решению и нормализации разного рода проблем и дисфункций семьи. Однако все эти попытки государственного вмешательства не приносят существенного улучшения. Причина того, что усилия в этой сфере не приносят положительного результата, заключается в том, что направлены они только на отношения двоих. В общих чертах современную белорусскую молодую семью можно описать следующим математическим равенством: «Он + Она + Аборты = Семья». В этом уравнении отражена пугающая действительность белорусской семьи. Эта формула не работает. Ведь человек не появляется из ниоткуда и не существует сам по себе, но вовлечен во множество различных социальных связей. †