•  У многіх мусульманскіх краінах пасля змяшчэння карыкатур на прарока Мухамеда ў “Charlie Hebdo” на вуліцы гарадоў выйшлі ісламскія фундаменталісты, якія вылілі сваё абурэнне і злосць на касцёлах і выпадкова сустрэтых хрысціянах. Так, напрыклад, у горадзе Зіндэр у Нігеры спалена 10 касцёлаў розных веравызнанняў, а таксама школа, якой кіравалі місіянеры. Падобныя мусульманскія маніфесты адбыліся таксама ў Пакістане, Маўрытаніі, Алжыры, Турцыі, Іарданіі, Сірыі, Судане, Тунісе і Ерузалеме.
   
    • У Славакіі 7 лютага бягучага года адбудзецца рэферэндум, на якім славакі павінны вырашыць, якая мадэль сям’і будзе ў гэтай краіне: пераможа традыцыйная мадэль сям’і ці гомасексуальныя пары таксама атрымаюць права называцца сям’ёй. Славацкі “Саюз для сям’і” звяртаецца да арганізацый, устаноў і прыватных асоб з просьбай аб малітве і падтрымцы ў антыгомасексуальнай кампаніі.†

Каталіцкі Касцёл на Гродзеншчыне і ва ўсім свеце 2 лютага адзначае ўрачыстасць Ахвяравання Пана.

Гэтае свята на працягу стагоддзяў змяніла не толькі сваю назву, але і характар. Раней літургія дня гаварыла аб ачышчэнні Найсвяцейшай Панны Марыі. Сёння ж у гэты дзень акцэнт робіцца на асобу Езуса Хрыста, які з’яўляецца “святлом свету” і “святлом для асвятлення язычнікаў”, як назваў Яго старац Сімяон. Ці як гаворыць у Евангеллі св. Ян, Хрыстос – “святло праўдзівае, якое асвячае кожнага чалавека, які прыходзіць на свет” (Ян 1, 9).
    Святло існуе не для таго, каб глядзець на яго, бо можна аслепнуць, вочы баляць і слязяцца, а пасля такога сеанса ўзірання ў святло, чалавек нічога не бачыць. Святло існуе для таго, каб асвячаць нам усё навокал, каб з яго дапамогай мы маглі выразна бачыць, рухацца, чытаць, выконваць нашы штодзённыя заняткі, жыць нармальна. Без святла мы жывём у цемры і нічога не бачым. Нават самыя прыгожыя прадметы не могуць быць успрыняты, імі нельга палюбавацца, яны гінуць у цемры. Святло існуе для таго, каб я лепш бачыў, каб лепш і разумней жыў. Каб мае вочы ўбачылі сэнс і значэнне майго жыцця і маёй смерці, каб я ўбачыў, што я не адзін у свеце, што ў ім ёсць яшчэ іншыя людзі, мае браты. Але святло існуе і для таго, каб я заўважыў, дзе знаходзіцца канчатковая мэта і сэнс майго жыцця, каб пры дапамозе гэтага ж святла “мае вочы ўбачылі Збаўленне”. Каб яно асвяціла мяне і я не быў цёмным і адсталым, бо інакш я буду блукаць навобмацак і жыць у змроку. †

Вакол Бэтлеема раскінуліся прасторныя пашы, дзе ў час нараджэння Езуса пастухі ноччу вартавалі свае статкі, каб які звер не ўбіўся ў статак і не нарабіў шкоды. “І з’явіўся ім анёл Пана, і хвала Пана асвяціла іх, і вялікі страх ахапіў іх. І сказаў ім анёл: «Не бойцеся, я абвяшчаю вам вялікую радасць, якая будзе для ўсяго народу, бо нарадзіўся вам сёння ў горадзе Давіда Збаўца, якім ёсць Хрыстус Пан. І вось вам знак: знойдзеце Немаўля спавітае і пакладзенае ў яслях». Раптам з анёлам з’явілася вялікае войска нябеснае, якое праслаўляла Бога і ўсклікала: «Хвала на вышынях Богу, а на зямлі спакой людзям добрай волі»” (Лк 2, 9–14).

Сцэны з’яўлення анёла і нябеснага войска пастухам, а таксама наведвання пастухамі Дзіцятка адлюстраваны многімі мастакамі ў сваіх творах, што, у сваю чаргу, надрукавана на шматлікіх паштовых марках розных краін. Пошта Новай Зеландыі на сваёй марцы 1963 г. адлюстравала рэпрадукцыю карціны Тыцыяна “Святая Сям’я”, на якой анёл абвяшчае добрую навіну пастухам, а на пярэднім плане адзін з пастушкоў ужо ўшаноўвае Дзіцятка. †

Так акрэсліваюць сваю ролю кансэкраваныя асобы. Іх жыццё – гэта найбольш спецыфічная, а таму таксама найбольш незвычайная форма паклікання, якую Бог прапануе чалавеку на гэтай зямлі. Кансэкраваная асоба – гэта хтосьці пакліканы асаблівым чынам пераймаць Хрыста і аддаваць Яму сябе ўсім сэрцам (параўн. 1 Кар 7, 34).

Я пайшла ў кляштар, паколькі яшчэ з дзяцінства хацела служыць Богу, менавіта такой бачыла сваю асноўную ролю ў жыцці. Усім сэрцам я адчувала гарачую патрэбу прысвяціць сваё жыццё Хрысту, я дакладна ведала, што гэтая служба – тое, чаго я шукаю і прагну. Такім чынам я набралася адвагі і вырашыла пайсці за Езусам. Яго любоў паклікала мяне і павяла гэтым шляхам. На дадзены момант мая асноўная місія палягае на катэхізацыі. У трох парафіях я вяду заняткі рэлігіі, рыхтую малодшых вернікаў да Першай святой Камуніі, а таксама праводжу катэхезу для моладзі, якая прыступае да сакраманту канфірмацыі. Маё асноўнае заданне – найменшых прывесці да Бога, расказаць ім пра Стварыцеля, паказаць шлях да Хрыста, умацаваць у веры.
    На маю думку, роля кансэкраванай асобы перш за ўсё заключаецца ў тым, каб адкрыўшы любоў Хрыста, ісці гэтым шляхам, а таксама весці іншых. Бо Езус, калі паклікаў за сабой вучняў, наказаў ім не толькі самім ісці следам, але таксама іншых прыводзіць да Яго. Адкрываючы сваё пакліканне, я адкрываю таксама сваю ролю: збавіць сябе і іншага чалавека, весці людзей да Бога. †

Навейшы Сусветны
спіс праследаванняў
   Міжнародная хрысціянская арганізацыя “Open Doors” апублікавала новы Сусветны спіс праследаванняў на 2015 год. У рэйтынгу знаходзіцца 50 краін, дзе адбываюцца найбольшыя ганенні на хрысціян і іх дыскрымінацыя.
   
   Першыя дзесяць краін, дзе больш за ўсё праследуюць хрысціян, не абуджаюць ніякіх сумненняў. На працягу многіх гадоў першае, бясслаўнае месца займае таталітарны камуністычны рэжым – Паўночная Карэя. На другім месцы знаходзіцца Самалі, затым Ірак, Сірыя, Аўганістан, Судан, Іран, Пакістан, Эрытрэя і Нігерыя. Між іншым, усе краіны, за выключэннем першага і дзясятага месца, з’яўляюцца краінамі ісламу, як суніцкага, так і шыіцкага. †

Касцёл адмоўна ставіцца да перавязкі матачных труб. Пра гэта чытаем у энцыкліцы бл. Паўла VI “Humanae vitae”: “Як ужо шматразова падкрэсліваў Настаўніцкі інстытут Касцёла, трэба адкідваць непасрэднае пазбаўленне плоднасці – ці то пастаяннае, ці то часовае – як у мужчын, так і ў жанчын”. У наш час сапраўды даволі часта можна сустрэцца з практыкай хірургічнай стэрылізацыі жанчын. Таму жанчына, ідучы на такі крок, павінна ведаць, як ацэньваецца гэтая аперацыя з Божага пункту бачання. І тут можна назваць два кірункі.
    Па-першае, калі жанчына пагаджаецца на стэрылізацыю, каб ужо не мець дзяцей, яна здзяйсняе цяжкі грэх. Таму нікога нельга змушаць да стэрылізацыі ці паддавацца ёй, хоць бы нават сітуацыя ў сям’і была па тых ці іншых прычынах драматычнай. Сама па сабе цяжарнасць не з’яўляецца хваробай, якую б трэба было лячыць стэрылізацыяй ці, яшчэ горш, абортам. Цяжарнасць – гэта доказ здароўя і нармальных адносін у сужэнстве. Чаму нельга стэрылізавацца? Бо свядомае жыццё ў граху блакуе чалавека на дзеянне Божай ласкі. І хоць чалавек можа мець тысячы апраўданняў, каб пайсці на грэх, у такой сітуацыі ён выбірае нейкія часовыя выгады, якія скончацца, а застанецца толькі непакой і разлад з сумленнем. †

Я – Божае дзіця!

Святы хрост – гэта найважнейшы сакрамант, таму што без яго Вы не маглі б прыняць ніводнага іншага сакраманту. Не маглі б цешыцца падрыхтоўкай да сакраманту пакаяння і паяднання, а таксама сакраманту Эўхарыстыі.

Пасля ўваскрасення Пан Езус наказаў Апосталам, каб вырушылі ў свет, навучалі ўсіх людзей і хрысцілі іх “у імя Айца, і Сына, і Духа Святога”. Ё паслаў ім Святога Духа, які ўзмацніў іх і ўдзяліў патрэбныя ласкі для выканання гэтых цудоўных, але нялёгкіх заданняў.
   
    З моманту хросту Вы ўваходзіце ў сям’ю Пана Езуса, з’яўляецеся Божымі дзецьмі. Сям’я Хрыста – гэта вялізная супольнасць людзей, якія вераць у Яго і любяць Яго. Гэтую сям’ю мы таксама называем Касцёлам.
    Вашае першае ці другое імя, выбранае на хросце Вашымі бацькамі, – гэта імя святога заступніка, які павінен быць для Вас прыкладам жыцця. Падчас хросту ксёндз і ўсе людзі, сабраныя ў касцёле, маліліся, каб Вы атрымалі годнасць Божага дзіцяці. Затым ксёнз паліў Вашыя галовы асвечанай вадой і адначасова прамовіў словы: “я цябе хрышчу ў імя Айца, і Сына, і Духа Святога”. Так з Вас быў змыты першародны грэх і Вы атрымалі зярнятка веры. Гэты дар трэба захоўваць і клапаціцца пра яго. У гэтым Вам павінны дапамагаць бацькі і хросныя, якія ўзялі на сябе абавязак выхоўваць Вас у веры каталіцкага Касцёла. †

Калі дарослы можа прыняць сакрамант святога хросту?

Дарослы чалавек прымае сакрамант хросту ў тым выпадку, калі ён не быў ахрышчаны ў дзяцінстве. Гэты сакрамант прымаецца толькі раз у жыцці. Ён пакідае на душы чалавека глыбокі след. Ты можаш ганарыцца тым, што з’яўляешся хрысціянінам – кімсьці, хто належыць Езусу Хрысту, можа Яго любіць і вызнаваць веру ў Яго.

Навошта падчас хросту ўжываецца вада, запальваецца свечка і накладваецца на дзіця белая вопратка?

Вада з’яўляецца сімвалам жыцця і чысціні. У святым хросце кожны чалавек адорваецца Божым жыццём і адначасова яго душа становіцца чыстай і прыгожай.
   Запаленая свечка – гэта сімвал святла Езуса Хрыста. Свечка, якую трымаюць бацькі і хросныя, з’яўляецца знакам гатоўнасці даваць сведчанне веры і добрага жыцця.
   Белая вопратка з’яўляецца сімвалам станаўлення кімсьці новым, сімвалам годнасці Божага дзіцяці, сімвалам прыгожай і чыстай душы таго, хто прыняў сакрамант святога хросту.
   Намашчэнне святым алеем – гэта знак далучэння ахрышчанага да супольнасці Касцёла. З гэтага моманту ён мае на сваёй душы незмываемы знак прыналежнасці да Пана Езуса.

“Ціхенька так, ціхенька так Бог людзям даў свой дар, Цудоўных бласлаўленняў моц, Дзівосны ў сэрцах жар. І хоць прыйшоў нячутна На свет, дзе правіць грэх, Пакорныя душы прымуць Яго, Бо Збаўцам нашым ёсць”.

Як кожны год, у вігілійны вечар 24 снежня ў гродзенскай катэдры была адпраўлена ўрачыстая Пастэрка. У святую ноч, калі сотні вернікаў, што сабраліся ў святыні, у вялікай задуменнасці затрымаліся перад загадкавай таямніцай прыходу на гэты свет Божага Сына, нашага Збавіцеля, кс. бп Аляксандр Кашкевіч унёс фігуру Дзіцятка Езус і паклаў яе ў яслі. У гэты ж час у касцёлах дыяцэзіі, як і ва ўсёй краіне, адпраўляліся св. Імшы на ўспамін чакання і малітвы пастухоў, якія накіроўваліся ў Бэтлеем.
    Звяртаючыся да вернікаў з гаміліяй, кс. бп Аляксандр падкрэсліў, што ў вігілію Божага Нараджэння гродзенцы духоўна яднаюцца з усімі братамі і сёстрамі Касцёла Гродзеншчыны, якія сабраліся ў святынях, а таксама з усімі хрысціянамі, рассеянымі па цэлым свеце, што належаць да вялікай сям’і, імя якой – святы каталіцкі Касцёл. †

Больш за дзве тысячы гадоў у яўрэйскі горад Бэтлеем прыбылі Каралі. Іх туды прывяла зорка, што спадарожнічала ім у дарозе і ўказвала мэту падарожжа. Прыйшоўшы на месца, паказанае зоркай, Каралі знайшлі Маці і Дзіця. Яны распазналі ў гэтым Дзіцяці нованароджанага Валадара. Ахвяравалі Езусу свае дары – золата, ладан і міра, пакланіліся Яму і вырушылі ў зваротны шлях, несучы радасную навіну пра Нараджэнне Божага Сына. Але ці ўсе чулі гэтую навіну?

Святы Божага Нараджэння мінулі, і людзі зноў вяртаюцца да свайго штодзённага ладу жыцця. Адыходзіць таксама і радасць, якую яны прыносяць, да нас вяртаецца клопат пра штодзённасць. Можа ў некаторых дамах нават і не было месца для гэтай радасці, якая выплывае з Божага Нараджэння. Можа Каралі, якія неслі гэтую навіну, дзесьці заблукалі і не дайшлі?
    Такія пытанні нараджаюцца ў маёй свядомасці таму, што ў нас знікае традыцыя пазначэння дзвярэй нашых кватэр першымі літарамі імён Каралёў, якія неслі навіну пра нараджэнне Езуса. Аднойчы я спытаўся ў пэўнай сям’і, чаму яны не напісалі на дзвярах сваёй кватэры “C+M+B”. Гаспадар адказаў, што яны толькі нядаўна ўставілі новыя дзверы і ім проста не хочацца забруджваць іх! Я быў у шоку. †

Папа Францішак
    “Пасланне, якое перадае нам Святая Сям’я, гэта перш за ўсё пасланне веры. У сямейным жыцці Марыі і Юзафа Бог сапраўды знаходзіцца ў цэнтры – у асобе Езуса. Сям’я з Назарэта таму і святая, бо канцэнтруецца на Езусе.
    Калі бацькі і дзеці разам дыхаюць гэтай атмасферай веры, яны маюць энергію, якая дазваляе ім пераносіць выпрабаванні, у тым ліку і такія складаныя, якія паказвае нам вопыт Святой Сям’і, што павінна была ўцякаць у Егіпет.
    Дзіцятка Езус са сваёй Маці Марыяй і св. Юзафам з’яўляюцца іконай сям’і – простай, але такой выразнай. Той бляск, які зыходзіць ад іх, з’яўляецца святлом ласкі міласэрнасці і збаўлення для ўсяго свету, святлом праўды для кожнага чалавека, для чалавечай сям’і і кожнай сям’і асобна.
        
Анёл Панскі са Святым Айцом, 28.12.2014 †

•  У Германіі, у каталіцкім касцёле ў Райдт, мусульманскія дзеці знішчылі калядную шопку. Аб гэтым паведаміла паліцыя, не падаючы, аднак, нічога на тэму рэлігійнай прыналежнасці гэтых дзяцей. У Вігілію ў касцёл увайшлі чацвёра дзяцей і адзін малады хлопец, якія знішчылі шопку і абражалі сабраных вернікаў. Газеты апісваюць іх як мусульман.
   
    • У Францыі 1 студзеня бягучага года памёр самы старэйшы біскуп свету Жэры Лёйя, ардынарый французскай дыяцэзіі Амьен у 1963–1985 гадах. Ён праславіўся тым, што, жадаючы поўнасцю змяніць стыль жыцця і паслугі Касцёла, прадаў дыяцэзіяльную нерухомасць і пасяліўся ў кватэры. Бп Жэры Лёйя пражыў 105 гадоў. На сённяшні дзень самым старэйшым біскупам свету з’яўляецца Пітэр Леа Джэрэт – народжаны 19 ліпеня 1912 г. арцыбіскуп мітрапаліт Ньюарка ў ЗША.†